Een week verder

Een paar keer zijn we bijna verder gevaren, alsof we aanvoelen dat we dat aan elkaar verplicht zijn. Eén keer zelfs hebben we ons twee boxen verlegd om 's anderdaags 's morgens makkelijk te kunnen vertrekken, zonder anderen te moeten storen. Telkens besluiten we samen om toch nog maar een paar dagen langer te blijven en dat voelt dan als een opluchting aan.

Ik denk ook een verklaring gevonden te hebben (mannen zoeken immers achter alles een reden). In het begin dat we een boot hadden, was varen en zeilen het hoofddoel. Een paar dagen achter elkaar niet varen was er nooit bij. Mettertijd zijn we gaan beseffen dat we eigenlijk kampeerders zijn met een boot in plaats van een caravan of mobile home. Dat verklaart ook de keuze van onze boot. We zeilen graag, de stilte terwijl je je verplaatst, is fantastisch. Maar we willen comfort en daarvoor niet 100% afhankelijk zijn van het weer. Daarom hebben we voor deze boot gekozen. We kunnen zowel binnen als buiten de boot besturen, binnen staan we droog en hebben we uiteraard verwarming (we hebben al gevaren bij -14°C). Scherp aan de wind zeilen kunnen we niet echt met onze zware langkieler, maar daar tegenover staat dat we een sterke motor hebben en grote dieseltanks, zodat we 2000km ver raken zonder zonder wind.

Vlieland is sinds 2010 ons favoriete eiland. Meestal passeren we hier op de terugweg en blijven ook altijd langer dan initieel gepland. Nu we hier door omstandigheden in het begin van ons verlof terecht zijn gekomen, is de situatie anders. Waarom zouden we naar een volgende bestemming varen terwijl we hier alles hebben wat we willen en het weer ook nog eens perfect is. Ik denk dat we hier nog een tijdje gaan liggen en genieten.

Location:Havenweg,Oost-Vlieland,Nederland

relaxen op Vlieland

Onze eerste dagen samen op Vlieland zijn achter de rug. Donderdag hadden we een recordtemperatuur van meer dan 30°, wat heel uitzonderlijk is op de wadden.
Nino was even zijn zekerheid kwijt, nadat hij in ik voor 10 dagen van elkaar gescheiden waren. We zijn nog geen dag zonder elkaar geweest sinds hij bij ons kwam, nu bijna drie jaar geleden. Maar de onzekerheid is voorbij, gisteren heeft hij zich volledig gegeven. Eerst een paar kilometer naast de fiets lopen, rennen doet hij zeer graag. En dan zat er nog zoveel energie in dat hij als een puppy op zijn eentje de clown uithing. Wij hebben tijdens onze fietstocht genoten van de prachtige natuur. Het weer hiervoor was ideaal, de komende dagen gaat het terug warmer worden.
Uiteraard ontbraken de Torenvijver en een terrasje in het Badhuys niet op onze tocht.

Location:Havenweg,Oost-Vlieland,Nederland

Morgen familiereünie

Ondertussen is het woensdagavond geworden. Ik heb de week gevuld met klussen en ben nauwelijks van boord geweest. Wetende dat Diane nog aan 't werken is, gaf me niet het juiste gevoel om hier de bloemetjes buiten te gaan zetten. Maar de tijd is voorbij gevlogen, aan een boot zijn altijd klusjes te doen en daar haal je ook voldoening uit. Vandaag werd de verleiding te groot en ben ik even het dorp in gegaan omdat het braderij was. De temperatuur van +30° op Vlieland (!) "verplichte" me om even in de schaduw op een terrasje een paar pilsjes te nuttigen. Terwijl ik daar de voorbijgaande mensen aan het bekijken was, kreeg ik voor het eerst het gevoel dat de vakantie dichtbij is. Diane haar laatste werkdag zit er inmiddels op en morgen om 17:15 komt ze samen met Nino met de watertaxi aan, hier in de jachthaven 50m verder, ze moet de steiger niet af! Dat heeft toch ook iets. Vanaf dan kan de vakantie echt beginnen. We gaan natuurlijk starten met... hier te blijven liggen, om van ons favoriete eiland Vlieland te genieten. Normaal zouden we hier met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid passeren op de terugtocht. De omstandigheden hebben hier verandering in gebracht, iets wat geen van ons beiden erg vinden. De weersvooruitzichten blijven ook perfect.

Probleem gevonden (waarschijnlijk)

Dit wordt technisch, misschien wil je dit artikel wel overslaan.
Verleden jaar hebben we onze startmotor vervangen, niet omdat deze het niet meer deed, maar omdat hij het heel af en toe niet van de eerste keer deed. We hoorden een klik, maar de startmotor draaide niet. Contact even af en aan en bij de tweede poging lukte het dan wel om te starten. Omdat we onze oude dame (Solveig is van 1979) in goede staat willen houden hebben we daarom de startmotor vervangen.
Begin dit seizoen, startte de motor niet, het kamwieltje van de startmotor (Bendix) zat vast! Een revisie van de één jaar oude startmotor bleek zelfs niet mogelijk. Dit keer een nieuwe. Bij de montage bleek die niet correct te passen. Het klokje rond de startmotor was te groot, de rest paste. Het revisiebedrijf heeft een stukje van de klok geslepen en dan werkte alles perfect. Een tijd geleden echter hadden we heel af en toe, heel kort een vreemd geluid dat vanuit de machinekamer leek te komen. Machinekamer een paar keer opengelegd, maar niets te zien of te horen. Tot ik enkele dagen geleden tijdens het proefdraaien na het vervangen van de dieselfilters het geluid opnieuw hoorde. Nu kon ik vaststellen dat het van net achter de motor kwam. Ik vreesde problemen met de keerkoppeling, het geluid leek echter van ergens aan het vliegwiel te komen dat zich tussen de motor en de keerkoppeling bevindt. Op internet vond ik een heel interessant artikel over de demperplaat in gemariniseerde scheepsmotoren (https://bds.home.xs4all.nl/info_artikel/08a_demperplaat_ervaringen_info_20m-53.pdf).
Om een kijkje te kunnen nemen ben ik hier op het eiland Vlieland voorzichtig begonnen om om de keerkoppeling van de motor te scheiden, maar heb me na een tijdje bedacht. Alle bouten kwamen mooi los, dat liep wel vlot, maar de motor is zo immens zwaar en ik beschik hier op dit eiland niet over de juiste middelen om de gietijzeren motor van 4100cc te ondersteunen. Ik kreeg schrik om problemen te krijgen om beide weer aan elkaar te schroeven, of veel erger schade toe te brengen door een geplooide bout of zo. Dus alle bouten terug op hun plaats, maar ik kon het niet laten om de startmotor even te verwijderen. Dat bleek geen slecht idee want, er waren duidelijk recente sporen dat de startmotor nog steeds het vliegwiel raakt! Dat moet het geluid geweest zijn. Ik heb iets meer van de klok gefreesd met mijn Proxxon freesje. Hopelijk is hiermee het probleem opgelost, daar gaan we in ieder geval vanuit.

Nu is het echter wachten tot Diane en Nino aan boord zijn om eerst samen van Vlieland te genieten. Vlieland is onze favoriete bestemming, we zouden ze zeker aangedaan hebben tijdens de terugtocht binnen een paar weken en verder varen zoals gepland tot Cuxhaven lukt niet meer met dagtochten op de resterende tijd.

Nu donderdag komt Diane met de watertaxi in de jachthaven om 17:15 aan, en dit aan dezelfde steiger waar de Solveig ligt. Ze moet zelfs de wal niet op. De echte vakantie kan dan beginnen! Het word ook tijd, ook al was ik in het verleden regelmatig in het buitenland voor het werk, dit is toch niet hetzelfde.

een onvoorziene tussenstop

Het anker heeft zich vrijdag om 18:00 voor de jachthaven van Vlieland ingegraven. Het was een mooi tochtje, om 8:30 vertrokken in IJmuiden en heel de tocht stroming mee!
Ik heb goed geslapen, met het ankeralarm op natuurlijk. Pas iets voor 8:00 werd ik zaterdag wakker.

Echter toen ik de motor startte en het anker wou lichten, stopte de motor er na een paar minuten spontaan mee, zonder dat er ook maar iets van vermogen stond. Op zoek naar de oorzaak... het bleek om verstopte dieselfilters te gaan. Gelukkig heb ik altijd reserve filters bij en met onze electrische opvoerpomp is ontluchten ook kinderspel. Dat ging vlot maar was nog niet het einde van het verhaal. De laatste weken hoorden we af en toe een raar geluid dat we nog niet konden localiseren. Onderweg van Antwerpen tot hier heb ik het één keer kort gehoord. Na het ontluchten, bij het starten van de motor met de machinekamer nog open, was het geluid er plots weer en dit keer niet gedempt door de dubbele geluidsisolatie rond de motor. Verschrikkelijk, net bouten in een draaiende wastrommel! Het kwam niet van de motor zelf, maar meer naar achter ter hoogte van het vliegwiel. Ik heb dan besloten om niet meer verder te varen en eerst dit probleem te bekijken en ben in de jachthaven gaan liggen.

Ondertussen zijn we zondag en straks ga ik op onderzoek.
"Koop een boot en werk je dood." Schreef ik dat eerder al niet?

Wordt vervolgd...
-----
At 17/07/2016 8:26 (utc) our position was 53°17.84'N 005°05.34'E

IJmuiden - Vlieland

6:00 ben ik spontaan wakker. Ik sta maar op, 'k kan toch niet meer slapen. Ik hou me bezig met nog wat kleinigheden en rond 8:30 gooi ik los. Vanaf dan heb ik de tij mee. Geen wind. Op volle zee passeer ik twee windmolenparken, niet één windmolen in beweging. Tegen de middag komt er zoals voorspeld een beetje wind en zet ik de Genua en het grootzeil. De motor blijft bijstaan.
Plan was om tot in Den Helder te varen, maar onderweg besluit ik om ineens door te varen tot Vlieland. De tij blijft meezitten tot ik daar aankom en de weersvoorspelling ziet er perfect uit. Kortom, alles ziet er ideaal uit.

Op het ogenblik dat ik dit schrijf, passeer ik Texel.

ETA Vlieland 18:00. Daar plan ik te ankeren en niet de jachthaven aan te doen.
_____________________________________________________________________________________________
Positie zeiljacht Solveig: 53°01.03'N 004°38.20'E op 15/07/2016 14:15 (UTC: 15/07/2016 12:15)
COG: 024T Speed: 8.6kts https://www.mapquest.com/latlng/53.01717,4.63667?zoom=10

Scheveningen - IJmuiden

De jachthaven van Scheveningen is gisteren helemaal volgelopen. Ik lag de tweede van de kade, naast mij lagen er nog 2 schepen, in totaal vier dik dus. De eerste, tegen de steiger en eerst aangekomen, wil ook eerst vertrekken, om 8:00. Wekker gezet om 6:00. Eerst mijn buren geholpen en om 7:30 was ik zelf los voor een korte tocht naar IJmuiden. 12:30 ben ik aangekomen. Dit keer waren de huiken wel van de zeilen. Echt zeilen zat er niet in, de wind kwam te scherp op de kop, maar door de Genua bij te zetten was het rollen van het schip zo goed als verdwenen. We lagen "op één oor", wat een pak comfortabeler was dan gisteren. Je weet toch dat "zeilen de duurste, traagste, meest oncomfortabele manier is om ergens te komen waar je niet moet zijn". Maar ja, we doen het graag.
Vanmiddag wat geklust, "koop een boot en werk je dood", er gaat altijd wel iets stuk.
Vanavond heb ik gepland om niet te "koken", maar om op aanraden van Diane, een kleinigheid te gaan eten in het ons bekende Zilt aan Zee, hier op het strand. Met een beetje geluk kan ik misschien de zonsondergang meepikken.
Toch raar, zo alleen onderweg. Ik zal blij zijn als Diane ook op pensioen is. Ja ja, vanaf 1 september e.k. ben ik officieel op pensioen.
Ik heb vanmiddag ook wat gepland voor de komende dagen. De nog te overbruggen afstand tot Diane aan boord komt, mooi verdeeld over de resterende zeven dagen. Morgen tot Den Helder of... op anker overnachten op het wad. Dat is dan weer wat goedkoper dan in een jachthaven, "koop een boot en je bankrekening gaat in 't rood".
Ondertussen stromen via Facebook tips van mijn Poolse collega's binnen om onze doortocht langs de Poolse kust, nog aangenamer te maken.

Roompot -> Scheveningen

6:00 donder en bliksem vlakbij (4km) maar ik zie op de buienradar dat het de laatste buien zijn.

7:00 lig ik in de sluis, deze keer niet zoals altijd vooraan, maar in 't midden... onder de brug :-) ik zag dat de sluismuur daar iets droger was en hoopte om minder nat te worden, er trok net een hevige bui over.

Op zee wind pal kop, en een tijzee. Later volgde een stormwaarschuwing,, dit was initieel niet voorspeld. Hier was ik niet op voorzien, alles vloog in 't rond. Het is me onderweg gelukt om de soep die ik van mijn schoondochter heb meegekregen, op te warmen en met een boterham op te eten. Merci Wendy, ze heeft gesmaakt.

In Scheveningen heb ik het dan voor bekeken gehouden en ben er de jachthaven binnengevaren om alles op te ruimen en echt zeevast te zetten. Aan hogerwal en de verkeerde kant (schroefeffect) is het me met de hulp van de havenmeester en een buurman gelukt om op mijn aangewezen plaatsje te gaan liggen. Ik was er niet alleen zoals je op de foto kan zien.

Morgen de zee op

Iets na 19:00 heb ik het anker laten vallen in de betonhaven bij Neeltje Jans.
Ondertussen is het bijna 22:00 de afwas is gedaan, straks ankerlicht aan en de kooi in.
De wind is wat gaan liggen, de ankerwacht zal dus niet veel werk hebben.
Solveig en ik zijn klaar om morgenvroeg de zee op te gaan richting IJmuiden, een tocht van minstens 13 uren. Zeilen zal er niet inzitten, de wind draait naar het noorden.

De laatste voorbereidingen en vertrek

Maandag 11 juli, Vlaamse feestdag. Diane heeft verlof en daarom heb ik mijn vertrek uitgesteld tot de 12de.
Diane zorgt dat alles aan boord is om tot eind augustus verder te kunnen. Ik krijg een rondleiding, niet alles bevindt zich immers op de vertrouwde plaats. Voor een verlof is er veel meer aan boord dan voor een weekendje. Het vraagt reorganisatie en daar is Diane goed in. We hebben samen een leuke avond doorgebracht, en zijn tijdig in ons bedje gekropen.

Dinsdagochtend 8:00 zet Diane me af in de jachthaven. Ook al zien we elkaar volgende week donderdag al terug, het was een emotioneel afscheid. Waarschijnlijk heeft de solo tocht van 700 km over zee, daar mee te maken. Maar we blijven in contact.

9:30 de tanks zijn afgetopt en ik vaar uit. Ondertussen is het 11:00, en is Antwerpen al niet meer in zicht. Ik passeer Lilo en plan om te ankeren aan Neeltje Jans en daar de nacht door te brengen. ETA 18:00.

Seizoen 2016

De Tall Ships vertrekken vandaag uit Antwerpen.
Morgen de laatste kleinigheden aan de Solveig in orde brengen en dan kunnen we vertrekken.
Plan is dat Rudi dinsdag alleen uit Antwerpen vertrekt en Diane een dag of 10 later samen met Nino aan boord komt ergens in de buurt van het Noord Oostzeekanaal.
Daarna kunnen we samen 4 weken op de Oostzee doorbrengen. De westkust en enkele binnenmeren in het westen van Polen, Rugen (natuurgebied in voormalig Oostduitsland) en Bornholm (Zweden) staan op het verlanglijstje.
We proberen dagelijks een korte update te geven van onze avonturen.

Antwerpen

4 juli

30° en volop zon.

Vandaag het laatste stukje van onze vakantie: Oosterschelde, Kanaal van Zuid-Beveland en tenslotte de Schelde. Alles verloopt vlotjes: er is niet te veel beroepsvaart en we kunnen zelfs zeilen, weliswaar op gennaker!

 

In Antwerpen worden we door de jachthavenmeester verwelkomd met de woorden "welkom thuis". Erg leuk, maar ook ironisch want ik haat thuiskomen, vakanties zijn altijd zóóó snel voorbij. Maar al met al was het een prachtige vakantie!

 

 

 

Kamperland, Oosterschelde

3 juli

26° en volop zon

Vandaag hebben we de langste dag van onze terugtocht voor de boeg. Rekening houdend met het getij vertrekken we om 6u om optimaal de stroming mee te hebben. Er is niet voldoende wind om enkel te zeilen met andere woorden het wordt opnieuw een dagje zeilen met motor.

Dankzij springtij halen we een snelheid tot 9,5 zeemijl :-) en bereiken we de Roompotsluis om 16u, we breken records!

Ik dacht bijna dat we een vakantie zonder politie- of douanecontrole zouden hebben, maar in de voorhaven van de Roompotsluis hebben we dan toch prijs en is het de douane die ons een bezoekje komt brengen. Heel vriendelijk en eigenlijk meer geïnteresseerd om een babbel te doen over de Solveig!

Bij zonsondergang worden we opgeschrikt door duizenden kraaien die met veel lawaai als één grote vlucht boven de jachthaven rondzwenken en in grote getalen op de masten trachten te landen. Volgens een vaste ligplaatshouder zou dit nog nooit gebeurd zijn. Het lijkt of we in een scène zitten van "The Birds" van Alfred Hitchcock.

 

 

 

 

 

 

IJmuiden

26 juni => 2 juli

18 => 35°, een dagje regen, maar vooral prachtig weer

Rudi rekent uit dat dit de elfde keer is dat we Vlieland aandoen en opnieuw voelt het als thuiskomen.

Wat is dit toch met dit eiland dat we er niet op uit gekeken geraken? Een oergezellige dorpstraat met een mix aan winkels, geklasseerde panden en musea? Horeca voor ieders wat wil en voor ieders portemonnee ... of eens voorbij het toeristisch gedeelte die prachtige en ongerepte natuur, oneindige zandstranden helemaal voor jou alleen ...

Na een fantastische week moeten we helaas vertrekken. We hebben sowieso drie dagen nodig om terug te varen naar Antwerpen en dan mag er niks mislopen! Rekening houdend met het tij vertrekken we om zeven uur. Het wordt een rustig tochtje op zeil en motor naar IJmuiden.

Vlieland

25 juni

14° en licht bewolkt

Vandaag lange tocht, 10 uur op motor meanderend over de prachtige Friese wateren en vervolgens over het wad richting Vlieland. Op de Waddenzee zien we plots twee bruinvissen of zijn het dolfijnen? Bruinvissen zijn ondertussen geen rariteit meer en blijkbaar komen er ook meer en meer dolfijnen voor. Het is opvallend dat de dieren die we nu zien niet alleen groter zijn, maar in tegenstelling tot de bruinvis, bijna continu in golvende bewegingen helemaal uit het water springen. Of het nu dolfijnen zijn of bruinvissen, je wordt er alleen maar happy van!
Rond 18u45 kiezen we een plaatsje in de jachthaven. Schiermonnikoog was mooi, maar in Vlieland hebben we ons hart verloren.

Dokkumergrootdiep

24 juni

 

14° en bewolkt

 

Het lijkt er op dat het weer gaat verbeteren en we beslissen dan ook af te zakken naar Vlieland. De zee is nog steeds geen optie en hoe je het ook bekijkt buiten- of binnen om, beide trajecten duren even lang.

 

Om 15u, één uur vóór hoogwater, vertrekken we en een kleine twee uur later schutten we in Lauwersoog naar het Lauwersmeer. Eens we op de Dokkumergrootdiep zijn zoeken we een mooi plekje uit aan een van de Marrekrite aanlegplaatsen. In Fryslân vind je midden in de natuur en op de meest bijzondere plekjes meer dan 3.500 Marrekrite-aanlegplaatsen. Hier mag je maximaal drie dagen gratis blijven liggen en kan je genieten van de prachtige Friese natuur.

 

Schiermonnikoog, dag drie

23 juni

 

11° en regen

 

Om 9u hebben we afspraak met de Eilander Balgexpres. Een soort bus voortgetrokken door een traktor die via de Badweg het Noordzeestrand oprijdt richting de Balg gelegen aan de oostkant van Schiermonnikoog.

Het wordt een bewogen uitstap. Al voor we goed en wel vertrokken zijn, ga ik in de gietende regen met de fiets aan de hand onderuit op de steiger. Gelukkig beland ik niet in de haven, maar dat gaat me wel een paar fikse blauwe plekken opleveren. Tegen dat we in het dorp aankomen, zijn we kletsnat. Na een tocht van driekwartier bereiken we de oostelijke punt waar we de bus verlaten. Gelukkig is het gestopt met regenen en het uitzicht is dan ook indrukwekkend, maar vooral koud met de strakke wind die er staat. Iemand ontdekt een zeehondpup op het strand en we gaan allemaal even gaan kijken. Het kleintje is erg geïnteresseerd en ziet er heel gezond uit. Zodra de moeder zich laat zien druipen we allemaal stilletjes af. Wat een heerlijk moment, echt eentje om te koesteren. Na een dik half uur vangen we de terugtocht aan.

 

Als we eindelijk terug in het dorp zijn, ervaar ik voor de eerste keer wat het betekent om verstijfd van de kou te zijn. Als ik probeer op de fiets te stappen val ik pal achterover samen met de fiets en de Nino die in zijn hondenfietsmand zit. Nu ik helemaal onder de blauwe plekken zit, heb er echt wel genoeg van, zeker als het terug begint te regenen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik voor mezelf geen dikke kousen en laarzen heb meegebracht ... het is toch zomer zeker. Gelukkig hebben we chauffage aan boord!

 

 

Schiermonnikoog, dag twee

22 juni

12° en buien

Relatief groot eiland waar slechts een heel klein gedeelte van bewoond wordt. Mooi dorpje dat vooral van het toerisme leeft en voor de rest één groot natuurgebied. Auto's worden hier zo veel mogelijk geband en alles gebeurt dan ook te voet, met de fiets of een elektrische bus. De enkele plaatselijke bewoners die toch over een auto mogen beschikken, moeten zich aan zeer strikte regels houden.

We trekken er met onze mini fietsen op uit om van de natuur te genieten. Het weer is niet schitterend, maar we slagen er toch in om in een strandpaviljoen een frisse pint te drinken. Strandpaviljoen is echter een groot woord. Een houten constructie zonder echte accomodaties: geen stromend water, geen elektriciteit, geen toiletten, maar wel heel gezellig, een beetje hippie toestanden.

Jachthaven Schiermonnikoog

21 juni

13° en regen

Na wel tien keer gecheckt te hebben dat we voldoende water onder de kiel houden, verlaten we om 11u30 Lauwersoog om over het Wad naar Schiermonnikoog te varen. De zee is rustig, de wind stabiel op 3 Bft, maar het zicht is matig. Hoe verder we komen hoe minder diepgang de dieptemeter aangeeft, maar dat mag geen probleem zijn want Rudi heeft met de havenmeester van Schier gebeld. We moeten tot in de jachthaven zo dicht mogelijk bij de rode boeien blijven. Wanneer vertrekkende schepen ons kruisen, vooral platbodems die geen diepgang hebben nota bene, moeten we toch uitwijken en hobbelen we over de zeebodem. Het water is nog meer dan een uur stijgend, toch nog voor de volle 30 centimeter, met andere woorden als we toch zouden vastvaren dan moet het lukken om bij het stijgende water los te komen, pfff spannend.

Eens in de jachthaven worden we hartelijk verwelkomd door de jachthavenmeester die ons zelfs helpt om aan te meren. "Leg jullie maar niet te vast want bij laag water valt de jachthaven droog" is zijn commentaar. Help, dat staat nergens vermeld ...

De jachthaveningang bij laag water. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Antwerpen, waar het verschil tussen hoog en laag water makkelijk zes meter bedraagt, is dit hier slechts twee meter!

Lauwersoog

20 juni

11° en halfbewolkt

Ook al schijnt de zon regelmatig, de felle noordenwind maakt het te koud om buiten te zitten en dan maken we er maar een dagje poetsen van. Na een week aan boord lijkt het altijd alsof er een storm gewoed heeft. Ondertussen varen we over de Friese kanalen tussen een prachtig landschap en pittoreske dorpjes. In en rond de dorpen moeten er talloze bruggen gedraaid worden en dat gebeurt hier allemaal met de glimlach. Zo nu en dan zwaait de bruggenwachter met het typische Friese klompje om een kleine bijdrage te innen.
Om Lauwersoog te bereiken verlaten we de kanalen en kruisen het Lauwersmeer door strikt de betonning te volgen, kwestie van niet vast te varen in dit mooie, beschermde natuurgebied.
De passantenhaven van Lauwersoog is groot en proper, maar doods en ongezellig.

Leeuwarden

19 juni

12° en regen.

De 't shirts met korte mouwen worden ingeruild voor deze met lange mouwen. Jammer, ik heb er zo maar één bij en shoppen gaat ook al niet al was het alleen maar omdat de wintercollectie nog niet binnen is.

Schiermonnikoog, het eiland dat deze vakantie op onze verlanglijst van bestemmingen staat, is met onze boot niet bereikbaar via de Waddenzee. De huidige weersvooruitzichten, te veel wind en te hoge golven, laten het voor mij (jammer voor Rudi) niet toe om via de Noordzee naar Schiermonnikoog te varen. Daarom verlaten we vandaag het IJsselmeer voor een korte zeiltocht over het Wad om in Harlingen terug naar binnen te schutten. Daarna wordt het een rustig tochtje tot in Leeuwarden waar we beslissen te overnachten: mooie, rustige plek aan de rand van een park en bangelijk snel internet!

Makkum

18 juni

14° en regen, waar is dat mooie weer toch?

Blijven liggen en in de regen gaan fietsen of het IJsselmeer van zuidwest naar noordoost oversteken? We vertrekken, maar ditmaal op motor. Nino en ik trekken ons terug in de slaapcabine, het is echt geen pretje, we rollen en stampen zo erg dat ik bij aankomst in Makkum verwonderd ben dat alles nog op het schip zit!

Enkhuizen

17 juni

Vermits de weersverwachtingen voor de komende dagen niet schitterend zijn beslissen we niet over zee verder te gaan, maar binnendoor.

Eerst over het Noorzeekanaal naar Amsterdam en dan via het IJ naar het Markermeer. Vandaar gaat het op de genua naar Enkhuizen. Het begint allemaal heel aangenaam, maar naarmate de wind toeneemt wordt de tocht oncomfortabel en grimmig. Het Marker- en IJsselmeer zijn erg ondiep en staan er om bekend om bij harde wind al snel echte klotsbakken te worden. Ik ben dan ook heel blij als we rond 19u de Companiehaven bij Enkhuizen binnenlopen.

 

IJmuiden

16 juni

We vertrekken om 9u om optimaal van de stroming te kunnen genieten. Via de De Goereese sluis schutten we richting zee en dan zijn we op weg naar IJmuiden. Golfhoogtes rond de 85cm en een wind van 4 Bft pal op kop. We zouden kunnen opkruisen, maar dan duurt de geplande tocht van ongeveer tien uur dubbel zo lang en de weersvoorspellingen zijn niet schitterend. Voor Rotterdam lopen we wat vertraging op omdat de verkeersleiding Maasmond ons verzoekt te vertragen en zo te wachten op een gepaste opening tussen de lange stroom in- en uitvarende zeeschepen. Tegen 18u30 varen we IJmuiden binnen na al met al een mooi tochtje.

Stellendam

15 juni

Vandaag richting Stellendam. Bij de aanvang mooi zeilweer, maar hoe verder de dag vordert hoe meer de wind toeneemt. Kan alweer tellen voor de eerste zeiltocht van dit jaar. Tegen de avond naderen we de afsluitdijk van de Haringvliet en maken ons vast aan één van de ankerboeien voor het strand. Makkelijk zo om met de bijboot Nino uit te laten.

Volkeraksluis

14 juni

Totaal ander weertje vandaag: 22° en quasi geen wind. We varen via het Brabants vaarwater naar de Volkeraksluis, onze volgende stop. Er zijn werken aan de Krammer Jachtensluizen en we moeten met de beroepsvaart schutten. We hebben geluk, of pech het is maar hoe je het beziet, er is enkel pleziervaart.

Wemeldinge

13 juni

12u30, jachthaven Antwerpen linkeroever en hoog water. De dokdeuren worden geopend en eindelijk vertrekken we! Bye, bye Antwerpen.

Bedoeling is een no stress vakantie en we zien wel waar we geraken Nederlands Wad, Duits Wad, Helgoland ... maar Schiermonnikoog moeten we toch wel halen. Dit is het enige Waddeneiland in Nederland dat we nog niet bezocht hebben en voor natuurliefhebbers zou dit een waar paradijs moeten zijn. Enfin, we zijn nog niet zo ver en vandaag varen we naar Wemeldingen.

Voor een zaterdag is het sinds lang erg druk op de Schelde. We zien niet alleen de klassieke binnenvaart, maar ook coasters en grote vrachtschepen, zou de economie dan toch aan het hernemen zijn?

Tegen 18u varen we Wemeldingen binnen na een zwaar stampende tocht op motor: 6 à 7 Beaufort met de wind pal op kop geeft met afnemend water een meer dan behoorlijke tijzee (zeer steile korte golven). Voor onze eerste vaartocht na het winteronderhoud kan deze echt wel tellen.

Voor wie van verse kreeft en krab houdt is de Havenbrasserie Bom Dia (www.bomdia.nl) een absolute aanrader! En plots is het vakantie gevoel daar, hééérlijk.

Antwerpen voorbereiding-2

12 juni

Nog meer opruimen, poetsen en inladen, maar nu wel puffend 31° en onweer op komst.

Antwerpen voorbereiding

11 juni

Start van een nieuwe vakantie: opruimen, poetsen en inladen.

2 augustus 2014

De wind trekt harder aan dan eerst voorspeld waardoor de geplande tocht van maandag 28 juli Vlieland => IJmuiden over zee gewijzigd wordt naar Vlieland => Den Helder over het wad, maar nog steeds op zeil.
Het fijne aan Den Helder is dat het een marine jachthaven is en dat ze daar een restaurantje hebben met een eenvoudige, lekkere, maar vooral goedkope kaart.
De KNRM, Koninklijke Nederlandse Reddingsmaatschappij, is hier ook gestationeerd en Rudi gaat toch even horen of ze informatie hebben over de Gwendoline. Het schip is wel degelijk geborgen en blijkbaar zijn ze niet op een losgeslagen container gevaren, maar jammer genoeg op een boei. De aanvaring gebeurde net na zonsopgang en ze hadden er ook al een nachtje opzitten waardoor we vermoeden dat ze minder alert zijn geweest dan noodzakelijk is als je op zee bent!

Gelukkig komen de voorspellingen van dinsdag wel uit en neemt de wind iets af naar 4 tot 5 bft vanuit het noorden waardoor we van Den Helder naar IJmuiden kunnen zeilen. We vertrekken op gennaker, maar als de wind in de namiddag eerder naar de 5 bft aanwakkert komt de genua in de plaats. Ondanks de ruwe zee wordt het een mooie zeiltocht waarbij pas in de voorhaven van IJmuiden de zeilen worden gereefd.

Woensdag om 6u opgestaan omdat het een ietwat langere tocht wordt naar Stellendam: 52 nm. Alles ziet er veelbelovend uit: westenwind 3-4 bft en kalme zee. We vertrekken al van in de voorhaven op zeil en in het begin is de zee inderdaad vrij kalm. Eens we in de Maasgeul voor Rotterdam komen lopen de golven al snel op naar een meter tot anderhalve meter, daar gaat de rust. In deze aanloop geul voor de zeeschepen die naar Rotterdam varen is de zee altijd veel wilder. Eens we uit de Maasgeul zijn zakken de golven terug tot een meter. Na tien uur zeilen, schutten we door de Goereese sluis nabij Stellendam naar de Haringvliet. Bye, bye Noordzee.

Nadat we de nacht ankerend hebben doorgebracht, vertrekken we donderdag op zeil naar de Volkerak sluis, alsmaar dichter naar onze thuishaven. Er was geen wind voorspeld, maar ondertussen hebben we al een dikke 4 tot 5 bft en Rudi is helemaal in zijn element. We hopen dat er nog ankerboeien vrij zijn om de nacht door te brengen, maar zijn al blij dat we het laatste plaatsje aan de stijger net voor de Volkerak sluis kunnen veroveren!

Vrijdag, 1 augustus, wordt het een kort tochtje met drie sluizen en dan zijn we op het Grevelingen meer. We beslissen nog één nachtje ankerend op het ons o zo vertrouwde meer door te brengen alvorens in onze thuishaven in Bruinisse af te meren.

Zaterdag halen we vroeg in de ochtend het anker op. Het is bijna niet te geloven, Henkie de bruinvis komt even naast ons spelen. Ik ben blij als een kind nu ik weet dat hij alweer een winter heeft overleefd! Voor Nino is dit een nieuwe ervaring en hopelijk heeft hij Henkie niet verjaagd met zijn gegrom.
Maxim en Wendy komen ons halen omdat wij zonder auto zijn en wij anders moeilijk terug in Antwerpen geraken. Maar omdat Maxim in de laatste maanden zijn duikuitrusting quasi vervolledigd heeft, willen de mannen nog eerst een duik wagen.
In de late namiddag wordt het doek onherroepelijk neergelaten! Binnenvaren, een hapje gaan eten en dan naar huis. Wat jammer dat het weeral voorbij is, deze vijf weken zijn gevlogen!

Location:Vlieland - Bruinisse

27 juli 2014

Woensdag 22 juli, het is de bedoeling naar Cuxshaven te varen dat aan de monding van de Elbe ligt, een getijstroom. Hiervoor moeten we rond 11u met hoogwater vertrekken omdat er op de Elbe tot vijf knopen stroming staat. We maken van de gelegenheid gebruik om eerst nog fuel in te slaan. De man van het bunkerstation is aan zijn ontbijt bezig en we moeten even wachten waardoor er al snel nog een aantal boten willen aanmeren waaronder de Gwendoline. Rudi helpt de mensen met de touwen en we geraken aan de babbel. Het is een grote mooie, klassieke tweemaster die door vader en zoon van Denemarken naar Gran Canaria wordt overgevaren. In Gran Canaria hebben ze minder last van de belastende winters in Denemarken en zo bekomen ze tevens een "vakantiewoning" in het Zuiden. Terwijl Rudi met de schipper praat, is de zoon onze Nino aan 't knuffelen. Samen nemen we later de sluis om de Elbe op te gaan.
Onderweg naar Cuxhaven bestuderen we nogmaals de weerberichten en getijden en besluiten om ineens tot Vlieland door te varen, 165nm, of zo'n 300km. Hierdoor zullen we 30 uren aan een stuk moeten doorvaren maar winnen twee dagen die we als extra op ons favoriete Vlieland kunnen doorbrengen.
De tocht loopt voorspoedig, Rudi neemt de hondenwacht voor zijn rekening en maakt me wakker om de zonsopgang mee te maken. Net wanneer Rudi gaat rusten, vangen we een Mayday op van de Gwendoline. Ze hebben "iets" (een container? de schrik van iedere zeiler) aangevaren en maken snel water. Zelf kunnen we geen hulp bieden, onze koersen zijn sinds de monding van de Elbe uit elkaar gegaan, ze zitten zo'n 30nm ten noorden van ons. Nog steeds via de marifoon horen we dat minstens 10 zeeschepen hulp aanbieden en enkelen laten snelle sloepen te water om naar de distress zone te varen. De meesten zullen ongeveer 2 uren nodig hebben om er te geraken. Ook een helikopter vertrekt en is als eerste ter plaatse waar ze vader en zoon gezond en wel uit hun reddingsvlot kunnen oppikken. De KNRM van Ameland gaat ook ter plaatse en de Gwendoline kan drijvende gehouden worden, waarschijnlijk door sterke pompen waar o.a. de KNRM over beschikt. Het laatste wat we op AIS van de Gwendoline zien is dat ze met een snelheid van 8,5kts richting kust varen, waarschijnlijk op sleep. Dan valt het AIS signaal weg. We hopen dat het schip gered is.









Het hele gebeuren heeft ons meer aangegrepen dan verwacht. We hebben deze mensen gezien en gesproken en dat geeft een hele andere dimensie aan het verhaal. Bijkomend hebben we op de Oostzee ook twee noodoproepen meegemaakt: eenmaal Pan-pan voor man over boord van een zeiljacht en eenmaal Mayday voor brand aan boord van een motorjacht voor beiden zijn hulpschepen uitgevaren en een helikopter vertrokken.

Rond 15u gooien we het anker uit voor de haven van Vlieland. In de zomermaanden is de jachthaven meestal overvol en dan mag je niet binnenvaren. Pas in de late namiddag komt de havenmeester met zijn rib buitengevaren om de wachtende jachten een plaats aan te wijzen. Wij vinden dit vandaag sowieso niet erg want het is laag water en we willen Nino zo snel mogelijk op het wad uitlaten. De duts heeft 30 uur lang niets van vuil gedaan ondanks dat we sinds zonsopgang elk uur hem de les hebben omgedaan om dan verschillende rondjes over dek te maken net zoals we hem in het park zouden uitlaten. Jammer genoeg was hij niet om de tuin te leiden!
Alvorens we kunnen binnenvaren, krijgen we voor de tweede keer deze vakantie controle aan boord. Ditmaal zijn ze met z'n drieën: de Nederlandse douane, de Nederlandse marechaussee en een Duitse politie agent die deel uitmaakt van een uitwisselingsproject. Alles gebeurt naar goede gewoonte heel vriendelijk en met het nodige handen geschud.

Vrijdag regent het een beetje, maar blijft het warm. Vermits we toch nog moe zijn van de overtocht beperken we ons tot een klein fietstochtje naar het dorp om een paar inkopen te doen en om van onder een parasol die nu dienst doet als paraplu de voorbijgangers te bestuderen ;-)

Hoewel ik altijd gedacht heb dat het met een minifiets niet te doen is om grotere afstanden af te leggen, moet ik zeggen dat ik van onze Brompton's meer dan aangenaam verrast ben. We fietsen zaterdag onder een opnieuw stralend blauwe hemel naar het Posthuys over zowel schelpenpadjes als de enige asfaltweg die daar naar toe leidt. Heen en terug is dat algauw zo'n 20km, maar dat is geen enkel probleem Brompton's zijn klein en opvouwbaar, maar fietsen zoals een normale fiets! Mocht iemand ooit overwegen om een opvouwbare minifiets te kopen ...
In de late namiddag varen we met onze bijboot en Nino naar het wad om te gaan zwemmen. Heerlijk, gewoonweg heerlijk en we weten nu ook dat de hond kan zwemmen en dit zelfs graag doet en nog meer, na het zwemmen vindt hij het geweldig om zich in het zand te rollen. Hij begrijpt maar niet waarom de baasjes dat niet zo geweldig vinden!

Vandaag zondag wordt het onze laatste dag Vlieland voor dit jaar. Hier hebben we echt ons hart verloren en we zouden dan ook nog weken kunnen blijven. We trekken er opnieuw met hond en fietsen op uit, genieten 's middags van een knabbel en frisse pint in het strandpaviljoen 't Badhuys. In de late namiddag brengen we alles terug op orde en maken onze "Grand Old Lady" vaarklaar om morgenvroeg de definitieve terugtocht aan te vangen van onze lange, maar schitterende vakantie.

Location:Brunsbüttel - Vlieland

22 juli 2014

Orth heeft een keurige jachthaven, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Dit is eigenlijk een paradijs voor surfers en niets kan ons dan ook tegenhouden koers te zetten naar Laboe. We vertrekken op zeil en de wind is best pittig. Nadat we onze koers moeten bijzetten richting Laboe krijgen we de wind pal op de spiegel en dit gecombineerd met kruiszee geeft een behoorlijke hobbelige tocht.
Zo zijn we terug aanbeland op ons vertrekpunt van een rondje zuidelijk Denemarken en de kust van Duitsland. Wat jammer dat de tijd zo snel gaat. We zouden hier nog maanden kunnen rondtoeren: het noordelijke deel van Denemarken en Kopenhagen natuurlijk, dat we hebben moeten laten gaan omdat de wind nu eenmaal voor een groot deel de bepalende factor is als je met een zeilboot onderweg bent. Dan spreken we nog niet van Zweden, waar we net niet geraakt zijn en Noorwegen, maar je moet altijd nog iets overhouden om van te dromen!

Maandag 21 juli trekken we er nog eerst even op uit met de fiets, ijsje eten enzo. We besluiten in de namiddag toch nog door te steken naar het Noord-Oostzeekanaal omdat we dan alvast de sluis gepasseerd zijn. Je kan daar soms behoorlijk veel tijd verliezen en onze herinneringen aan deze kant van het kanaal waren niet zo schitterend. We overnachten ankerend in een beschutte inham met nog een vijftal andere boten, heerlijk.

Vandaag vetrekken we op een redelijk uur richting Brunsbüttel waar een klein passantenhaventje net naast de sluis ligt waar je het kanaal verlaat. Het kanaal is nog even prachtig als in onze herinneringen, maar de vaart loopt wel iets anders. De zeeschepen die via dit kanaal varen worden volledig van op afstand gedirigeerd. Voor de pleziervaart gelden slechts een paar eenvoudige regels: 's nachts tussen 22u en 6u mag niet gevaren worden; je moet altijd de motor bijzetten, je moet rechts aanhouden op het kanaal en als de lichten die in de buurt van dukdalven geplaatst zijn driemaal rood aangeven moet je onmiddellijk achter de betreffende dukdalven blijven wachten tot er minstens één rood licht terug uitgaat. Ik had gelezen dat dit slechts heel uitzonderlijk voorvalt, maar wat had je gedacht? Rond het middaguur springen plots de lichten op driemaal rood en moeten we uitwijken tot achter de dukdalven. Rudi ziet via AIS dat we nog meer dan een uur moeten wachten alvorens een enorm cruiseschip dat niet meer op eigen kracht kan varen voorbij zal gesleept worden door twee gigantische slepers. We beslissen daarom het anker te laten zakken. Tijdens het uur wachten verzamelen zich meer en meer jachten achter de dukdalven en wordt het een nerveus heen en weer varen. Als een motorboot dan toch ook het anker laat zakken komt die zo dicht bij ons te liggen dat we ongerust zijn dat de kettingen in elkaar zullen draaien. Het is trouwens niet alleen de pleziervaart die hier moet wachten ook die mastodonten van zeeschepen zijn verplicht om aan de dukdalven halt te houden. Eens het transport gepasseerd is, springt één licht op wit en mogen wij vertrekken. Als je weet dat wanneer er twee of meer boten in dezelfde richting varen er gelijk een snelheidswedstrijd ontstaat, dan moet ik niet vertellen wat er gebeurt als er een vijftiental nerveuze schippers het licht op wit zien verspringen ...
In Brunsbüttel vinden we nog een mooi plaatsje, met de spiegel aan een meerboei en de punt op de wal, gaan we voor de laatste keer Duits uit eten en doen 's nachts bijna geen oog dicht. Één of andere idioot heeft zijn wekker staan die om de zoveel tijd eindeloos lang afgaat.

Location:Orth - Brunsbüttel

19 juli 2014

Donderdag, 17 juli blijven we in Vitte. Op dit autovrije eiland verplaatst iedereen zich per fiets of met de paardentram zodat wij onze minifietsen prompt terug bovenhalen.
De ijskast en diepvries zijn helemaal leeg en we zijn halfweg onze vakantie. In Vitte is gelukkig een supermarkt met een uitzonderlijk groot aanbod, hetgeen toch niet altijd even evident is in deze contreien, en we maken er dankbaar gebruik van.
Daarna gaan we op verkenning en komen via een schitterende heuvelachtige omgeving bij de opvallend spierwitte vuurtoren vanwaar je een magistraal uitzicht hebt over het Boddengewässergebied aan de Zuidelijke Oostzee. Niet ver van de vuurtoren bevindt zich een eenzaam, maar heel gezellig hotel met terras waar we ons trakteren op een grote, frisse pint. Die hebben we echt verdient na de toch wel stijle klim, zelfs te stijl om te fietsen. Volgens de kaart loopt er een weg langs de andere kant van de heuvel terug naar beneden richting het strand alleen vinden we de weg niet. De bewegwijzering laat hier absoluut te wensen over, maar als dat het enige probleem is, hoor je ons niet klagen!

Hiddensee kan je op een dag zien en we zijn vrijdag dan ook vroeg vertrokken. Het idee was om langs de Duitse kust verder af te zakken richting het eiland Darssen Ort, een voormalige Oost-Duitse marinebasis. Om te kunnen zeilen is het echter veel beter om de Zuidelijke Oostzee op haar smalste doorgang terug over te steken naar Gedser op het eiland Falster en zo komen we terug in Denemarken. Halverwege de overtocht ziet Rudi in de verte een schip plots vertragen en AIS leert ons dat het de Duitse kustwacht is, dat wordt controle. We ruimen vlug een beetje op en kijken of alle papieren klaarliggen. En ja hoor eens we een paar honderd meter van elkaar zijn, wordt een hele grote rib overboord gezet en komen ze onze kant op. Twee beleefde Duitse politiemannen komen aan boord, handen worden geschud en één van hen begint met onze Nino te spelen, grappig. Uiteindelijk wordt het toch nog zoeken naar ... ja hoor mijn id-kaart. Die hebben we gisteren in de fototas gestoken en dat was ik vergeten, maar geen probleem de heren blijven heel kalm en we mogen zelfs foto's nemen. Al met al een meer dan geslaagde zeildag onder een alweer stralende hemel.
Schepen die uitgerust zijn met AIS weten via deze weg hoe ver ze van elkaar verwijderd zijn, of ze in aanvaringskoers komen enzovoort, maar kunnen ook elkaars identificatiegegevens bekijken.

Vandaag, 19 juli, vertrekken we terug richting Duitsland en meer bepaald naar Orth op het eiland Fehmarn. Hiervoor moeten we opnieuw de Zuidelijke Oostzze kruisen. Het is amper acht uur en we zijn al aan het zeilen op de genakker, wat kan een mens nog meer verlangen! Jammer genoeg wakkert de wind opnieuw aan eens we Fehmarn naderen en worden we geconfronteerd met het Venturi effect. Eens de jachthaven binnen valt achter de huizen de wind wat weg en kunnen we ons dubbel leggen aan een klassieke broer.

Location:Vitte, Hiddensee - Orth, Fehmarn

16 juli 2014

Het voorspelde miezerige, windstille weer is een storm geworden met windstoten tot 8 bft en flinke buien! We hadden een fietsdag gepland, maar dat wordt een dagje cocoonen, ook gezellig. 'S Avonds wel lekker uiteten gegaan voor geen geld.

Dinsdag gaat de geplande fietstocht toch nog door onder een opnieuw stralende hemel. Op de hoofdwegen is het niet prettig fietsen, de auto's mogen hier 100 km/u rijden en dat is vrij pittig voor deze smalle wegen zonder fietspad. We zijn dan ook blij als we kennis maken met het alternatieve wandel/fietswegennet. Soms doorkruis je pittoreske wijken en dan weer rij je tussen de kazerne-achtige appartementsblokken van het voormalige Oost-Duitsland. Je ziet ook heel veel oude legergebouwen waarvan sommige hergebruikt worden voor allerlei doeleinden waaronder een soort motel en weer andere staan gewoon te verkommeren. Het Oost-Duitse leger was hier sterk aanwezig omdat dit gebied een uitgestrekte kustlijn heeft waarlangs indertijd talrijke Oost-Duitsers trachtten te vluchten.





Vandaag verlaten we Wiek voor een kort tochtje tot in Vitte gelegen op Hiddensee, een lang smal eiland dat deel uitmaakt van Rügen. Tweederde van het traject kunnen we op de genakker afleggen daarna moeten we overschakelen op de motor. Je meandert door smalle, betonde vaargeuljes van amper drie meter breed en als je dan nog een overzet moet kruisen, mag je vooral niet zenuwachtig worden als de dieptemeter alarm geeft. De jachthaven van Vitte ligt overvol, maar wij hebben geluk. De havenmeester verjaagt een "te kleine zeilboot" uit een box en wij krijgen de plek toebedeeld. Uiteindelijk vindt wel iedereen een plekje, maar dan is het dikwijls vijfdubbel liggen en dat vinden wij met al dat lakwerk minder prettig.

Location:Wiek - Vitte

13 juli 2014

Gisteravond is het zachtjes beginnen regenen. Op twee onweersbuien na, de eerste regen na twee weken prachtig, weliswaar soms zeer winderig weer.
Vandaag hebben we twee opties de indrukwekkende kliffen van Møn bezoeken of doorvaren naar Rügen. Als we vandaag vertrekken, hebben we de ideale wind en windrichting om 33 nm Oostzee te overbruggen. Morgen valt de wind weg en draait die naar de voor ons verkeerde richting. Bijkomend voorspelt men voor vandaag en morgen fris en miezerig weer en daarna terug zon en hogere temperaturen.




De keuze is snel gemaakt en om 7 uur zijn we al onderweg. Halverwege wordt de beleefdheidsvlag gewisseld, Denemarken wordt vervangen door Duitsland. Rügen is een eiland gelegen voor de kust van het voormalige Oost-Duitsland. Op aanraden van vrienden willen we naar Wiek hetgeen nog een extra 9 nm varen betekent omdat Rügen een heel onregelmatige vorm heeft en je de betonde vaargeul moet volgen vooraleer je deze haven kan bereiken.

Uit eten gaan in Denemarken is onbetaalbaar en het is dan ook opgevallen dat met uitzondering van de laatste haven je er quasi geen restaurants tegenkomt. Wel kent elke haven een Deense, echter povere, uitvoering van ons Belgisch frietkot. De streek waar we nu naar toe gaan zou net het tegenovergestelde moeten zijn: een stuk goedkoper zelfs dan bij ons, lekker en gezellig. We zien er dan ook naar uit, maar niet vanavond. Vanavond is het de finale van de Wereldcup tussen Duitsland en Argentinië en je kan er van op aan dat alle Duitsers achter de televisie gekluisterd zullen zitten, wij ook natuurlijk. Jammer dat het geen potje Duitsland-Nederland-België is geworden, maar we zijn allang content de kwartfinale bereikt te hebben na meer dan een decennium niet meer mee gedaan te hebben.

Location:Klintholm - Wiek

12 juli 2014

Dinsdag en woensdag verwaaid gelegen in Spodsbjerg. Een keurig, maar saai jachthaventje dito dorp dat door de pleziervaart als vluchthaven wordt gebruikt bij te veel wind. De jachthaven is vooral uitgerust voor de sportvisserij inclusief vis schoonmaakruimte en aparte diepvrieskasten die kunnen afgehuurd worden. We ontmoeten vier Belgen die teleurgesteld overwegen vroeger naar huis terug te keren omwille van de weersvooruitzichten: heel veel zon, maar nog meer wind!

Donderdagochtend verlaten we Spodsbjerg en varen naar Femø een klein charmant eilandje waar de hemel de aarde kust, zoals ze het zelf omschrijven. We blijven vrijdag dan ook liggen om met de fiets dit heerlijke, heuvelachtige eilandje te verkennen. Vogels, wind en de branding zijn hier zowat de enige rustverstoorders.
Nog een leuke anekdote. 's Ochtends heb je in elke jachthaven een soort van botendans onder de passanten. Bij aankomst heb je meestal de minst aangename plekjes en in de loop van de volgende morgen liggen de meeste blijvers dan ook op vinkenslag om het voor hen interessantste plaatsje in te pikken. Dat geldt natuurlijk ook voor ons en wanneer we onze plek veroverd hebben, wil onze nieuwe Deense buurman zich eveneens verleggen alleen heeft Rudi dit zo niet begrepen en begint hij vol overgave de man te helpen om te vertrekken. Hij gaat zo ver dat hij het touw van de bootsvrouw afpakt, daarmee over een Nederlandse motorboot heen klimt waarbij de skipper stomverbaasd opmerkt "wil ik vertrekken en staat daar plots een Belg op mijn dek". Ondertussen heeft Rudi het touw van de Deense boot vóór de Nederlandse boot vastgemaakt en probeert hij uit te leggen dat dit de beste manier is om met deze hevige wind uit de box te geraken. De verbouwereerde Deen krijgt eindelijk zijn stem terug en merkt kalmpjes op dat hij pas straks wil vertrekken, maar nu een uurtje op de plaats wil gaan liggen van de vertrekkende Nederlander. Als Rudi helemaal van slag vraagt waarom, antwoordt de man met een vette knipoog "that's my decision" en iedereen plat van het lachten!

Vandaag laten we het hemelse Femø achter ons en koersen naar Klintholm op het eiland Møn. Halverwege ontdekken we dat de bilgenpomp niet meer werkt. Onze Nino vindt het niet leuk om alleen binnen te blijven wanneer we aanmeren of vertrekken en vindt steeds wel een manier om op de kaartenbak en het instrumentenpaneel te geraken om ons toch nog in het oog te kunnen houden. Naast het versturen van positierapporten heeft hij vandaag blijkbaar met één van zijn zware poten de knop van de bilgenpomp ingedrukt. Deze pomp dient om het water dat in het onderruim komt buiten te pompen, maar als deze een tijd droog draait kan de motor verbranden en de zekering springen. Rudi probeert de zekering te vervangen, maar op een rollend schip is dat niet te doen. Tot overmaat van ramp wil de startmotor niet aanslaan wanneer we de motor moeten bijzetten omdat de koers ons te scherp aan de wind brengt om te blijven zeilen. Ik kan je verzekeren dat op zo'n moment de adrenaline door je lijf giert en de stemming aan boord onder nul zakt! Je bent niet het enige schip op het water en je moet dan ook nog binnen de vaargeul zien te blijven. Eerst legt Rudi nog de link met de defecte bilgenpomp, maar als dat niet blijkt te kloppen wordt de machinekamer in allerijl opengegooid en blijkt de net gereviseerde startmotor in perfecte staat te zijn. Één of ander losgekomen klemmetje wordt provisorisch vastgezet, de motor gestart en de zeilen gereefd. Probleem opgelost en de rust keert terug aan boord, maar echter niet voor lang. Eens we tussen de eilanden Falster en Møn uit zijn, moeten we nog een stukje over de Oostzee varen om onze bestemmingshaven Klintholm te bereiken. Rudi, zo fier als een gieter, heeft de route enigszins aangepast omdat ons dat een uur varen scheelt. Hij heeft er wel niet bij vermeld dat de maximum diepte op sommige plaatsen heel gering is en dat er op de kaart vermeld staat dat de metingen niet altijd betrouwbaar zijn. Met een bokkend schip onder ons kijk ik heel wantrouwig naar die magnifieke brandingsgolven waar we nu induiken en ... met een bonk de bodem raken. 't Is maar zand en in volle achteruit komen we terug los en zoeken een veiligere route op. Een uur later meren we af in Klintholm na wat ik een vrij energiek dagje zou willen noemen!

Location:Spodsbjerg - Femø - Klintholm

8 juli 2014

Gisterochtend nodigden wind en water uit tot een dagje blijven liggen. Dan maar de minifietsen bovengehaald en eropuit naar het Koldkrigsmuseum Langelandsfort, gebouwd in 1952-53 ten tijde van de koude oorlog als onderdeel van de Deense zeeverdediging. Heb gelijk een dagje les gekregen over het nut van de verschillende soorten bunkers, afweergeschut, mijnenveger, Mig-23 enzovoort, maar het was vooral de echte duikboot die tot de verbeelding sprak.




We hebben er ook een koppel toffe Australiërs ontmoet die met hun zoontje op trektocht zijn door Denemarken met mini mountainbikes! Met een minimum aan bagage zijn de mountainbikes in de valies meegekomen vanuit Australië en de dame verontschuldigde zich voor hun wat onderkomen kledij, alsof dat belangrijk is als je zo'n reis maakt!
Zijn vandaag ook tot een ontnuchterende conclusie gekomen: Kopenhagen, Malmö, eiland Rügen en dan ook nog terug naar huis ... dat is geen ontspannen vakantie, we moeten dringend gas terugnemen. En natuurlijk is dat geen probleem, maar een groot voordeel want nu kunnen we pas echt ontspannen, carpe diem!

Vandaag zijn we richting Femø vertrokken. Met de wind op kop en golven die steeds hoger worden beslissen we na een stormwaarschuwing halverwege onze tocht in Spodsbjerg binnen te lopen. Tja zo gaat dat nu eenmaal als je met de weersomstandigheden moet rekening houden, safety first :-)

Location:Bagenkop - Spodsbjerg

6 juli 2014

Laboe ziet er super gezellig uit, maar we beperken ons tot het inslaan van vers eten en beginnen eindelijk aan ons rondje Oostzee. De beleefdheidsvlag wordt gewisseld van Duitsland naar Denemarken en ik begin te beseffen dat we het toch maar gedaan hebben. Vandaag varen we naar Bagenkop op Langeland en zo zijn we effectief op Deens grondgebied!

Location:Laboe - Bagenkop

5 juli 2014

Donderdag een dagje geklust op Norderney: de nieuwe uitlaat was niet goed afgedicht en hierdoor lekte er flink wat zeewater naar binnen. Jobke voor Rudi, alles eruit en opnieuw kitten.
Ikzelf heb de nieuwe draperieën verder opgehangen. Nog eens een dikke merci aan mijn tachtigjarige schoonmoeder. Samen hebben wij 22 draperietjes gemaakt tijdens een twaalf uur durende draperieënmarathon: meten, knippen en afspelden en zij alles met haar naaimachine afwerken, chapeau!

Gisteren om 6 uur vertrokken in Norderney met als bestemming Brunsbüttel dit wil zeggen dat je in Cuxhaven de Duitse Bocht verlaat om de Elbe op te draaien. De timing van vertrek is ontzettend belangrijk omdat je de monding van de Elbe best aanloopt met opkomend water omwille van de zeer sterke stroming. Een 13 mijl voorbij Cuxhaven schut je via het sluizencomplex van Brunsbüttel van de Elbe naar het Noord-Oostzeekanaal. Vlak achter de sluizen ligt een piepklein jachthaventje dat enkel bestemd is voor passanten en waar we dan ook de nacht doorbrengen. Het was er trouwens echt gezellig: eerst voetbal (en Duitsland heeft dan ook nog gewonnen tegen Frankrijk!) en daarna een overjarig muziekbandje met niet al te valse toppers uit onze jeugdjaren en dit alles overgoten met een erg lekkere visschotel van een aan dit haventje gelegen restaurant. Een prachtige dag, heerlijk echt vakantiegevoel!

Vandaag de laatste 100 km afgelegd om onze vakantiebestemming te bereiken: de Oostzee. De tocht moet op motor en je kruist tal van gigantische zeeschepen die via dit kanaal, hoe kan het ook anders, van de Oost- naar de Noordzee of vice versa doorsteken. Het scheepvaartverkeer is volledig geregeld en je hebt absoluut geen last van deze mastodonten door de trage snelheid die zij moeten aanhouden. Het kanaal is omgeven door heuvelachtige bossen en velden waardoor je het gevoel krijgt door een prachtig groene tunnel te varen, waar het getjilp van duizenden vogels zelfs het monotone gebrom van de motor overheerst. Hier en daar is het kanaal overspannen door minimaal 38 meter hoge bruggen die de bruggenbouwkunst door de jaren heen vertegenwoordigen. Sommige stalen bruggen dateren van bij de aanleg van het kanaal in 1895 en zijn gewoon prachtig om te zien. Je ziet ook nergens het begin of het einde van een brug, het is net alsof die ergens tussen de bomen opduiken en daar ook weer terug in verdwijnen, bijzonder indrukwekkend.
In Holtenau schut je via een alweer gigantisch sluizencomplex van het kanaal naar de Oostzee. Ditmaal worden de jachten niet via de oude sluis geschut, maar gaan we mee in de zeevaartsluis en ik kan je verzekeren dat je je plots heel nietig voelt als je naast zo'n malende gigant ligt. Toppunt is dat je dan ook nog via een ijzeren ladder in de sluismuur naar boven moet klimmen om het kanaalgeld te voldoen in een soort shop op de middenmuur. Bij de overstap van de ladder naar de muur blokkeer ik volledig, maar gelukkig stelt een vriendelijke Duitser voor om voor ons te gaan betalen. Maar dat hoeft natuurlijk niet, Rudi gaat zelf betalen en ik hou nu de Solveig van de kant.
Fantastische jachthaven in Laboe inclusief grappige jachthavenmeester. Hij heeft voor ons een hele mooie plaats voorzien waarbij we direct in het midden van de jachthaven terechtkomen, alleen begrijpen wij hem niet zo goed en blijven wij over en weer varen waarbij hij alsmaar meer en meer gesticulerend instructies staat te brullen. De brave man helpt ons uiteindelijk aan te leggen, maar dan loopt het opnieuw mis. Rudi wil netjes in het hoekje gaan liggen, maar de havenmeester wil ons in het midden vastgelegd zien, kwestie van veiligheid. Hilarisch gewoon!

Location:Norderney - Laboe

2 juli 2014

Met een noord-westen wind van 3 tot 4 bft en golfhoogtes van een 1m30 varen we om 6u uit richting Borkum. Wind en golven nemen af en we beslissen Borkum opzij te laten liggen en ineens door te varen naar Norderney. Jammer genoeg valt de wind weg en moeten we op motor en ondertussen op golven van 1m50 hevig rollend de Duitse Bocht trotseren. Ben duidelijk nog niet ingerold, dan gaat het een tijdje goed en plots komt er een muur van water op je af die de boot omhoog stuwt, maar daar moet je dan ook weer af :-(

Location:Averfleth,Neuendorf-Sachsenbande,Duitsland

1 juli 2014

Aangenaam tochtje over de Waddenzee naar Vlieland waar we net na de middag aankomen. Vermits het voor Rudi altijd wat gepeperd mag zijn, zijn we via het Frans Gaatje gekomen. Dit zal wel Nederlandse humor zijn voor een heel smal vaargeultje over een wantij waar je bij hoog water amper 30 cm water overhoudt onder de kiel. Fantastisch dieptemeteralarm, gelukkig werkt die niet op batterijen.
Beetje klussen, beetje zonnen, beetje schrijven, maar vooral er op uit met de minifietsen waardoor onze Nino eindelijk nog eens naar hartelust kan rennen.
Iedereen gelukkig, heerlijk toch daar doen we het voor!

Location:Den Helder - Vlieland

30 juni 2014

Met de wind vanuit de verkeerde richting en een golfhoogte van 1m30 beslissen we toch uit te varen. Dit gaat een lange en oncomfortabele vaart worden, maar we willen zo snel mogelijk Cuxhaven in Duitsland bereiken vanwaaruit we het Oostzeekanaal opkunnen richting Kiel. Antwerpen => Cuxhaven is 380 nm (of 555 km voor de landrotten) en de weersvooruitzichten op zee zijn relatief goed tot en met vrijdag. Als we de planning zoals nu kunnen aanhouden komen we vrijdag rond 17u aan, het ideale moment in functie van de stroming en de getijden.
Gelukkig neemt in de loop van de dag de golfhoogte af tot een "comfortabele" 80 cm. Rond 19u30 lopen we de militaire marinehaven van Den Helder binnen.

Na vandaag kunnen we met zekerheid stellen dat Nino, onze laatste aanwinst geadopteerd vanuit Spanje, een echte scheepshond is!

Location:Scheveningen - Den Helder

29 juni 2014

Tweede dag van het vaarseizoen van dit jaar en we kiezen al voor de zee die volgens de voorspellingen redelijk kalm zal zijn.

Eens buitengaats wordt het toch flink stampen en met de wind op kop varen we opnieuw op motor. Nog geen uur verder ziet Rudi plots de bijboot inclusief davits op de golven stuiteren, weg van de Solveig. Rudi kletsnat, spullen aan boord en bijboot op sleeptouw, oef wat een geluk dat we niets kwijt zijn!

Ondertussen is de wind toegenomen en kunnen we de zeilen bijzetten. Bij de aanloop van Scheveningen schat ik ondanks de instructies van Rudi de boel verkeerd in waardoor we een flink eind voorbij de aanloopgeul terechtkomen en we al rollend over hoge golven moeten binnenlopen, vandaag haat ik de zee!

Location:Breskens - Scheveningen

28 juni 2014

Jachthaven Linkeroever, 6u25 en de havenmeester meldt via marifoon "binnen tien minuten openen de dokdeuren". Met deze heugelijke woorden opent ons vaarseizoen annex vakantie. Een vakantie van vijf weken, ja juist vijf weken, broodnodig om de batterijen hopelijk een beetje opgeladen te krijgen.

Te weinig wind en dan nog vanuit de verkeerde richting verplichten ons te motoren tot in Breskens, onze eerste stop.

Location:Antwerpen - Breskens

Maandag, 20 augustus

Vijf volle dagen genieten we van Vlieland, voor ons het mooiste eiland van de Waddenzee.

Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat we Schiermonnikenoog nog niet bezocht hebben onder andere omdat de haven te ondiep is. Nochtans verzekert men ons dat dit kleinst en meest noordelijk gelegen Waddeneiland het allermooiste is en ook meest rustige. Vlieland telt naar verluidt 1.100 bewoners waardoor iedereen, iedereen kent en de huisarts tevens de dierenarts is. Er is geen industrie en het eiland leeft uitsluitend van het toerisme en wat biologisch geteelde producten. Het verkeer is beperkt tot een aantal auto's van de ingezetenen, een autobus en duizenden fietsen. De toeristen bestaan vooral uit mensen die ofwel met de overzet ofwel met de eigen boot naar Vlieland komen en iedereen huurt bij aankomst dan ook onmiddellijk een fiets. Wij doen uiteraard niet anders: de huurprijs is schappelijk en de kwaliteit van de fietsen is meer dan prima!
Maandag verkennen we op ons gemak het dorp en genieten van het uitzonderlijk prachtige weer. Zoals iedereen ondertussen al wel weet gaat ons hoogbejaard hondje nog steeds overal met ons mee. Hij geeft ons zoveel vreugde en is nog altijd het zonnetje in huis, maar spijtig genoeg is hij quasi blind en doof waardoor wij nu zijn oogjes en oortjes moeten zijn en waardoor wij hem nu extra mogen verwennen ... hij fietst mee in een speciale
hondjesrugzak!

Dinsdag gaan we op uitstap met de Vliehorsexpress. Dit betekent eerst een flinke fietstocht naar het Posthuys. Je kan kiezen tussen een asfaltweg of een fietspad. Dit schelpenpad slingert kilometerslang door een prachtig en ongerept duinlandschap. Soms zijn de duinen zo hoog dat ik tot grote ergernis van Rudi remmend naar beneden fiets, ik moet toch denken aan ons Spokje achterin de rugzak, niet ;-) In het overdrukke Posthuys lunchen we vooraleer we met de Vliehorsexpress (www.vliehorsexpres.nl) vertrekken naar de Vliehors. Dit gebied beslaat 25 vierkante kilometer magnifiek strand en duinen waardoor je je dankzij het prachtige weer en de zeer hoge temperatuur ergens in de tropen waant. 's Avonds gaan we uit eten, maar opnieuw moeten we constateren dat de Vlielandse keuken vreselijk is, jammer voor deze dissonant.
Woensdag wordt er geklust en gepoetst en in de namiddag trekken we naar het strand. 's Avonds passeert er een onweer, maar Vlieland zelf blijft gespaard en krijgt slechts een fikse plensbui terwijl de bliksem rond het eiland voor spectaculaire beelden zorgt.
Donderdag wordt de vers-proviand opnieuw aangevuld. Grappige noot: de "biologisch geteelde peterselie" kwam eigenlijk van Mechelen!
Vrijdag gaan we nogmaals een dagje naar het strand. Spijtig genoeg verdwijnt de zon vrij snel achter sluierwolken, maar heel erg vinden we dat niet omdat we dan vroeger aan de aperitief kunnen zitten op één van de talrijke terrasjes!
Uiteindelijk verlaten we zaterdagochtend Vlieland tegen 10u met de bedoeling ankerend te overnachten op de Wadden. Na enkele uren varen beslist Rudi het anker te laten zakken. Raar hoor: waar ik ook kijk, 360° rond, overal is er water en toch na verloop van tijd voel je de boot anders reageren op de stroming en zie je kleine golfjes waar die niet thuishoren. Plots zie je vogels op het water staan en niet veel later komt er een hele zandplaat droog te liggen waar honderden (en ik overdrijf niet) zeehonden met hun jongen komen zogen en zonnen. We beslissen de natuur en zijn dieren te respecteren en lichten het anker om een paar honderd meters verder bij een lege zandplaat de hond met ons bijbootje uit te laten. Het blijkt een unieke ervaring en we genieten van het "wadlopen" onder begeleiding van een nieuwsgierige zeehond die ons werkelijk zwemmend volgt.
Ondertussen zien we echter een rondvaartboot in onze richting komen. Tot onze grote ontsteltenis vaart die tot vlak tegen de druk bevolkte zandplaat en klimmen er tientallen mensen uit de boot waardoor bijna alle zeehonden, en duizenden vogels, in alle richtingen wegvluchten. Bij winstbejag gelden blijkbaar de regels van het wadlopen niet meer, vreemd!
De getijden op het wad hebben een toch iets ander verloop dan normaal. De aanloop naar laag tij heeft een lange curve terwijl eens het water opkomt dit zo snel gaat dat je het land letterlijk ziet krimpen. We hadden beslist de Spokki een tweede keer uit te laten nadat hij gegeten had, maar na heel korte tijd wist Rudi dat we een "probleem" hadden ... het wad verdween terwijl we er naar keken!
Zondagochtend hebben we een gelijkaardig probleem met het verdwijnen van de zandplaat. Ondanks de wekker was het water ons te snel af ...
Rekening houdend met de getijden verlaten we het wad en schutten via de Lorenzsluizen naar het IJsselmeer waar we nog enkele uur voor anker gaan om van het onwaarschijnlijk mooie weer te genieten. Het water is bijna 22° graden en nadat Rudi een flinke duik genomen heeft, waag ik mij ook in het water, heerlijk!
Zoals voorspeld komt er stilaan slecht weer opzetten en beslissen we zoals tientallen anderen wijk te nemen richting Makkum, één van onze favoriete gemeentehavens aan het IJsselmeer.
Vandaag genieten we van een ideale wind en varen naar een nieuw aangelegde steiger in de buurt van Medemblik, heerlijk zeildagje.

Location:Brakeweg,Medemblik,Nederland

Zondag, 12 augustus

Gisterochtend opgestaan met een prachtige zonsopgang en onmiddellijk door de sluis naar de Noordzee geschut. De Goereesesluis kampt al jaren met problemen, maar dit jaar komt er ook nog een kapotte brug bij en kan alleen de kleine kolk gebruikt worden voor zowel de beroepsvaart als de plezierjachten waardoor, als je pech hebt, het erg lang kan duren vooraleer je er door bent. Wij behoren tot de gelukkigen :-).
We vragen ons al lang af wat er zou gebeuren als een ziekenwagen met loeiende sirenes komt aanzetten wanneer de brug openstaat en vandaag krijgen we bevestigd dat de zieken hoe dan ook voorrang hebben. De sluiswachter heeft de ziekenwagen in eerste instantie niet opgemerkt en wordt er vriendelijk op attent gemaakt waarop de brug prompt wordt gesloten.

De zee is vrij kalm, golven van ongeveer 50cm en de wind 3 à 4 Bft.
Normaal gaat de tocht van Stellendam naar IJmuiden, Den Helder en vervolgens Vlieland. Vandaag is het de bedoeling dat we in één trek van Stellendam naar Vlieland varen en dat betekent dat we voor de eerste keer een volle nacht op zee zullen doorbrengen. Omdat we de tocht in één trek kunnen doen, verloopt het traject ook een heel stuk verder op zee waardoor je geen land meer in zicht hebt. De Solveig is sinds een paar weken uitgerust met AIS (Automatic Identification System) waardoor vooral de beroepsvaart onze positie kan uitlezen en opvolgen om aanvaringen te voorkomen. Uiteraard werkt dit ook in de omgekeerde situatie waardoor er een alarm afgaat als een kruisend schip binnen een bepaalde afstand/tijd ten opzichte van ons uitgezet traject komt. Daarnaast moeten we natuurlijk ook nog de radar uitlezen om de schepen te traceren die niet met AIS zijn uitgerust.

Het begin van de tocht verloopt vlotjes, maar na de middag neemt de golfhoogte toe tot zo'n kleine meter en in de late namiddag trekt de wind aan tot 4 à 5 Bft. Het grootzeil en de bezaan zorgen er voor dat de boot niet te hard gaat rollen en regelmatig kunnen we de genua trekken om enkel op zeil te varen. Gelukkig heb ik een pak miraculeuze Miracoli bij en wordt Rudi vandaag de chef-kok aan boord. Het was lekker!

's Nachts varen is een ongelofelijke ervaring en ondanks de ruwe zee -een hoop blauwe plekken getuigen hiervan- ben ik erg blij dat we dit gedaan hebben. Zelfs onze Spokki heeft zich meer dan kranig gehouden. Dit is onze eerste "nachtvaart" en van echt wachtlopen is er nog geen sprake, maar toch wisselen we elkaar een paar keer af om ondertussen een hazenslaapje te doen. Ondanks het zwarte van de nacht, met een ongelofelijke sterrenhemel, en het desolate gevoel van helemaal alleen te zijn onderga je een bepaalde soort euforie die om meer vraagt, effie laten bezinken! Dit geeft weeral een hoop nieuwe perspectieven voor toekomstige bestemmingen.

Ondertussen zijn we vanochtend rond 10u aangekomen aan Vlieland met een volle 5 Bft, maar moeten voor de havenmonding ankeren in afwachting van een ligplaats. Het aantal wachtende neemt gestadig toe, samen met de wind en met een volle 6 Bft wordt ons tegen 14u30 een ligplaats toegewezen in de jachthaven. Dit wordt onze ligplaats voor de komende vier dagen!

Location:Havenweg,Vlieland,Nederland