Onderweg naar Cuxhaven bestuderen we nogmaals de weerberichten en getijden en besluiten om ineens tot Vlieland door te varen, 165nm, of zo'n 300km. Hierdoor zullen we 30 uren aan een stuk moeten doorvaren maar winnen twee dagen die we als extra op ons favoriete Vlieland kunnen doorbrengen.
De tocht loopt voorspoedig, Rudi neemt de hondenwacht voor zijn rekening en maakt me wakker om de zonsopgang mee te maken. Net wanneer Rudi gaat rusten, vangen we een Mayday op van de Gwendoline. Ze hebben "iets" (een container? de schrik van iedere zeiler) aangevaren en maken snel water. Zelf kunnen we geen hulp bieden, onze koersen zijn sinds de monding van de Elbe uit elkaar gegaan, ze zitten zo'n 30nm ten noorden van ons. Nog steeds via de marifoon horen we dat minstens 10 zeeschepen hulp aanbieden en enkelen laten snelle sloepen te water om naar de distress zone te varen. De meesten zullen ongeveer 2 uren nodig hebben om er te geraken. Ook een helikopter vertrekt en is als eerste ter plaatse waar ze vader en zoon gezond en wel uit hun reddingsvlot kunnen oppikken. De KNRM van Ameland gaat ook ter plaatse en de Gwendoline kan drijvende gehouden worden, waarschijnlijk door sterke pompen waar o.a. de KNRM over beschikt. Het laatste wat we op AIS van de Gwendoline zien is dat ze met een snelheid van 8,5kts richting kust varen, waarschijnlijk op sleep. Dan valt het AIS signaal weg. We hopen dat het schip gered is.
Het hele gebeuren heeft ons meer aangegrepen dan verwacht. We hebben deze mensen gezien en gesproken en dat geeft een hele andere dimensie aan het verhaal. Bijkomend hebben we op de Oostzee ook twee noodoproepen meegemaakt: eenmaal Pan-pan voor man over boord van een zeiljacht en eenmaal Mayday voor brand aan boord van een motorjacht voor beiden zijn hulpschepen uitgevaren en een helikopter vertrokken.
Rond 15u gooien we het anker uit voor de haven van Vlieland. In de zomermaanden is de jachthaven meestal overvol en dan mag je niet binnenvaren. Pas in de late namiddag komt de havenmeester met zijn rib buitengevaren om de wachtende jachten een plaats aan te wijzen. Wij vinden dit vandaag sowieso niet erg want het is laag water en we willen Nino zo snel mogelijk op het wad uitlaten. De duts heeft 30 uur lang niets van vuil gedaan ondanks dat we sinds zonsopgang elk uur hem de les hebben omgedaan om dan verschillende rondjes over dek te maken net zoals we hem in het park zouden uitlaten. Jammer genoeg was hij niet om de tuin te leiden!
Alvorens we kunnen binnenvaren, krijgen we voor de tweede keer deze vakantie controle aan boord. Ditmaal zijn ze met z'n drieën: de Nederlandse douane, de Nederlandse marechaussee en een Duitse politie agent die deel uitmaakt van een uitwisselingsproject. Alles gebeurt naar goede gewoonte heel vriendelijk en met het nodige handen geschud.
Vrijdag regent het een beetje, maar blijft het warm. Vermits we toch nog moe zijn van de overtocht beperken we ons tot een klein fietstochtje naar het dorp om een paar inkopen te doen en om van onder een parasol die nu dienst doet als paraplu de voorbijgangers te bestuderen ;-)
Hoewel ik altijd gedacht heb dat het met een minifiets niet te doen is om grotere afstanden af te leggen, moet ik zeggen dat ik van onze Brompton's meer dan aangenaam verrast ben. We fietsen zaterdag onder een opnieuw stralend blauwe hemel naar het Posthuys over zowel schelpenpadjes als de enige asfaltweg die daar naar toe leidt. Heen en terug is dat algauw zo'n 20km, maar dat is geen enkel probleem Brompton's zijn klein en opvouwbaar, maar fietsen zoals een normale fiets! Mocht iemand ooit overwegen om een opvouwbare minifiets te kopen ...
In de late namiddag varen we met onze bijboot en Nino naar het wad om te gaan zwemmen. Heerlijk, gewoonweg heerlijk en we weten nu ook dat de hond kan zwemmen en dit zelfs graag doet en nog meer, na het zwemmen vindt hij het geweldig om zich in het zand te rollen. Hij begrijpt maar niet waarom de baasjes dat niet zo geweldig vinden!
Vandaag zondag wordt het onze laatste dag Vlieland voor dit jaar. Hier hebben we echt ons hart verloren en we zouden dan ook nog weken kunnen blijven. We trekken er opnieuw met hond en fietsen op uit, genieten 's middags van een knabbel en frisse pint in het strandpaviljoen 't Badhuys. In de late namiddag brengen we alles terug op orde en maken onze "Grand Old Lady" vaarklaar om morgenvroeg de definitieve terugtocht aan te vangen van onze lange, maar schitterende vakantie.
Location:Brunsbüttel - Vlieland
