Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat we Schiermonnikenoog nog niet bezocht hebben onder andere omdat de haven te ondiep is. Nochtans verzekert men ons dat dit kleinst en meest noordelijk gelegen Waddeneiland het allermooiste is en ook meest rustige. Vlieland telt naar verluidt 1.100 bewoners waardoor iedereen, iedereen kent en de huisarts tevens de dierenarts is. Er is geen industrie en het eiland leeft uitsluitend van het toerisme en wat biologisch geteelde producten. Het verkeer is beperkt tot een aantal auto's van de ingezetenen, een autobus en duizenden fietsen. De toeristen bestaan vooral uit mensen die ofwel met de overzet ofwel met de eigen boot naar Vlieland komen en iedereen huurt bij aankomst dan ook onmiddellijk een fiets. Wij doen uiteraard niet anders: de huurprijs is schappelijk en de kwaliteit van de fietsen is meer dan prima!
Maandag verkennen we op ons gemak het dorp en genieten van het uitzonderlijk prachtige weer. Zoals iedereen ondertussen al wel weet gaat ons hoogbejaard hondje nog steeds overal met ons mee. Hij geeft ons zoveel vreugde en is nog altijd het zonnetje in huis, maar spijtig genoeg is hij quasi blind en doof waardoor wij nu zijn oogjes en oortjes moeten zijn en waardoor wij hem nu extra mogen verwennen ... hij fietst mee in een speciale
hondjesrugzak!
Dinsdag gaan we op uitstap met de Vliehorsexpress. Dit betekent eerst een flinke fietstocht naar het Posthuys. Je kan kiezen tussen een asfaltweg of een fietspad. Dit schelpenpad slingert kilometerslang door een prachtig en ongerept duinlandschap. Soms zijn de duinen zo hoog dat ik tot grote ergernis van Rudi remmend naar beneden fiets, ik moet toch denken aan ons Spokje achterin de rugzak, niet ;-) In het overdrukke Posthuys lunchen we vooraleer we met de Vliehorsexpress (www.vliehorsexpres.nl) vertrekken naar de Vliehors. Dit gebied beslaat 25 vierkante kilometer magnifiek strand en duinen waardoor je je dankzij het prachtige weer en de zeer hoge temperatuur ergens in de tropen waant. 's Avonds gaan we uit eten, maar opnieuw moeten we constateren dat de Vlielandse keuken vreselijk is, jammer voor deze dissonant.
Woensdag wordt er geklust en gepoetst en in de namiddag trekken we naar het strand. 's Avonds passeert er een onweer, maar Vlieland zelf blijft gespaard en krijgt slechts een fikse plensbui terwijl de bliksem rond het eiland voor spectaculaire beelden zorgt.
Donderdag wordt de vers-proviand opnieuw aangevuld. Grappige noot: de "biologisch geteelde peterselie" kwam eigenlijk van Mechelen!
Vrijdag gaan we nogmaals een dagje naar het strand. Spijtig genoeg verdwijnt de zon vrij snel achter sluierwolken, maar heel erg vinden we dat niet omdat we dan vroeger aan de aperitief kunnen zitten op één van de talrijke terrasjes!
Uiteindelijk verlaten we zaterdagochtend Vlieland tegen 10u met de bedoeling ankerend te overnachten op de Wadden. Na enkele uren varen beslist Rudi het anker te laten zakken. Raar hoor: waar ik ook kijk, 360° rond, overal is er water en toch na verloop van tijd voel je de boot anders reageren op de stroming en zie je kleine golfjes waar die niet thuishoren. Plots zie je vogels op het water staan en niet veel later komt er een hele zandplaat droog te liggen waar honderden (en ik overdrijf niet) zeehonden met hun jongen komen zogen en zonnen. We beslissen de natuur en zijn dieren te respecteren en lichten het anker om een paar honderd meters verder bij een lege zandplaat de hond met ons bijbootje uit te laten. Het blijkt een unieke ervaring en we genieten van het "wadlopen" onder begeleiding van een nieuwsgierige zeehond die ons werkelijk zwemmend volgt.
Ondertussen zien we echter een rondvaartboot in onze richting komen. Tot onze grote ontsteltenis vaart die tot vlak tegen de druk bevolkte zandplaat en klimmen er tientallen mensen uit de boot waardoor bijna alle zeehonden, en duizenden vogels, in alle richtingen wegvluchten. Bij winstbejag gelden blijkbaar de regels van het wadlopen niet meer, vreemd!
De getijden op het wad hebben een toch iets ander verloop dan normaal. De aanloop naar laag tij heeft een lange curve terwijl eens het water opkomt dit zo snel gaat dat je het land letterlijk ziet krimpen. We hadden beslist de Spokki een tweede keer uit te laten nadat hij gegeten had, maar na heel korte tijd wist Rudi dat we een "probleem" hadden ... het wad verdween terwijl we er naar keken!
Zondagochtend hebben we een gelijkaardig probleem met het verdwijnen van de zandplaat. Ondanks de wekker was het water ons te snel af ...
Rekening houdend met de getijden verlaten we het wad en schutten via de Lorenzsluizen naar het IJsselmeer waar we nog enkele uur voor anker gaan om van het onwaarschijnlijk mooie weer te genieten. Het water is bijna 22° graden en nadat Rudi een flinke duik genomen heeft, waag ik mij ook in het water, heerlijk!
Zoals voorspeld komt er stilaan slecht weer opzetten en beslissen we zoals tientallen anderen wijk te nemen richting Makkum, één van onze favoriete gemeentehavens aan het IJsselmeer.
Vandaag genieten we van een ideale wind en varen naar een nieuw aangelegde steiger in de buurt van Medemblik, heerlijk zeildagje.
Location:Brakeweg,Medemblik,Nederland
