Vroeg binnengevaren, de auto ingeladen en stilletjes naar huis gereden.

Drie weken vakantie zijn opnieuw voorbijgevlogen. Dit is nu het derde jaar dat we vakantie hebben met de Orion. Het eerste jaar zijn we in België gebleven en op veertien dagen vanuit Brecht tot in Diksmuide gevaren samen met Maxim. We hebben toen mooi & slecht weer gehad, zeg maar een echt Belgisch weertje. Vorig jaar hebben we drie weken hitte golf gehad en waar kan je daar het best van genieten? Inderdaad op een boot op het water, in Nederland! Dit jaar hebben we drie weken regen en kou gekregen en zelfs in deze omstandigheden hebben we er enorm van genoten. We hebben ons zelfs de vraag gesteld “stel dat onze bazen zeggen jullie mogen nog drie extra weken vakantie nemen, maar wel met dezelfde weersomstandigheden” … even proviand inslaan en we zijn terug weg!!!
Hopelijk tot volgend jaar.

Omdat we nog twee dagen vakantie hebben voordat we echt naar huis moeten terugkeren, beslissen we de laatste twee dagen op de Aakvlaai in de Biesbosch door te brengen. Rustig genieten en nog wat luieren, alleen de weergoden blijven ons slecht gezind zodat het ook nu koud en regenachtig is.

Het toilet is een groot succes, maar de bril is geen fluit waard è nog maar eens uitrijden op zoek naar een behoorlijk en betaalbaar alternatief. Dat valt gelukkig mee er is een grote Do It Yourself zaak in Made waar we een mooie vervanging vinden die zelfs bij de Orion past! Om dit te vieren en ook een beetje om de vakantie in stijl te eindigen gaan we ’s avonds lekker fonduen in het restaurant het Jachtpanorama in Drimmelen.

Eerst uitgeslapen en dan op jacht gegaan naar een nieuw toilet. Uiteindelijk beslissen we bij een jachtwinkel in Drimmelen het nieuwe toilet aan te kopen, maar we willen toch iets meer informatie en daar moeten we tot 17u voor op wachten tot mijnheer terug is. Mevrouw raadt ons aan langszij te varen dan kan haar echtgenoot gelijk zijn mening geven.’s Avonds is Rudi al hard aan het werk het nieuwe toilet te installeren, wat niet zo erg vlot en gepaard gaat met de nodige vloeken. Maar wees nu eerlijk een toilet vervangen, is nooit een leuke bezigheid hé?

Bij het opstaan, constateren we dat de waterstand van het kanaal gelijk staat met de oever en zo gaat de “waterpret” vandaag verder: een ganse dag regen. We beslissen dan maar onmiddellijk te vertrekken richting Gorinchem en zijn daar op tijd om samen met een aantal andere motorjachten via de havensluis te versassen naar de Boven Merwede. Door de hoge waterstand kunnen we spijtig genoeg niet door Gorinchem varen, tenzij we de mast afbreken.
Vandaag heeft de pomp van het onderwater toilet het begeven en gezien het slechte weer beslissen we dan maar om in een keer terug te varen naar onze thuishaven Drimmelen.
De tocht over de Boven Merwede kan je als ruig beschrijven: veel wind, regen en hoge golven. Ik ben dan ook blij als we onze laatste sluis van deze vakantie nemen om zo het Steurgat op te varen. Vermits het ondertussen 13u is en Rudi graag naar het nieuws kijkt op televisie neem ik het stuur over en verdwijnt Rudi naar de benedenkajuit. Ondertussen komen we aan de Spijkerboor die we aan bakboord moeten invaren. In de verte zie ik de Zilvermeeuw aankomen, dat is een heel groot tourschip met drie verdiepingen die informatie tochten vaart door de Bieschbos. Normaal moeten we elkaar aan bakboord kruisen, dus denk ik als ik even gas bijgeef dan moet dit perfect verlopen. Tot die Zilvermeeuw daar plots naar stuurboord begint uit te wijken en ik een grote muur schip recht op ons zie afkomen. Gelukkig heeft Rudi al opgemerkt dat er iets niet in orde is en komt hij met een brul het roer overnemen. Rudi is zo ver mogelijk uitgeweken om een aanvaring te voorkomen en net niet vast te varen, eind goed al goed! Voor de rest van de dag hebben we de Zilvermeeuw met een speciaal blauw signalisatiebord zien varen. Dit bord geeft trouwens aan dat hij aan de verkeerde kant van de vaargeul wenst te varen! Wij behoren tot de pleziervaart en zijn geacht voorrang te geven aan de economische vaart en ik had natuurlijk moeten weten dat hij de Biesbosch ging invaren en niet het Steurgat!Tegen 15u varen we dan onze thuishaven in Drimmelen binnen, het eindpunt van onze vakantie. Nu zijn we uiteindelijk nog drie dagen te vroeg terug, maar geen probleem want er moet uitgekeken worden naar een nieuw onderwater toilet. Er is nog meer dan voldoende proviand over waardoor we besluiten vandaag nog eens aan boord te eten.

Uitgeslapen en op het gemakje vertrokken richting Merwedekanaal. Vandaag valt er wederom geen plezier te beleven aan het weer, de hele dag een druilerig regentje. Gelukkig hebben we vandaag geen sluizen alleen een aantal bruggetjes met bediening, echter allemaal met de glimlach! Wanneer we ’s avonds aan een passantenplaats aanmeren, heeft onze Spokki het gehad. Bij het uitlaten weigert hij nog een stap te verzetten in het kliedernatte gras en de gietende regen. Jammer maar hij moet nu eenmaal zijn vuil doen. Onze terriër laat nu zijn karakter zien en geloof me het blijft bij een plasje. Hoe we ook ons best doen hem te overtuigen een stukje verder te gaan, hij weigert pertinent!

Vroeg vertrokken omdat we nog een 17 km de Ijssel moeten trotseren. Eens de Neder-Rijn bereikt vliegen we terug over het water. Dit is echt een mooie rivier om te bevaren en net zoals verleden jaar genieten we van het heuvelachtige uitzicht. De herinnering aan het mooie stadje Rhenen heeft ons doen besluiten ook dit jaar hier een stop te maken. Bij het aanmeren, rond 14u30, hebben we wel een kleine bedenking want waar vorig jaar een kermis in opbouw was, blijkt deze nu volledig opgezet. We zetten toch door omdat we vermoeden dat de kermis in deze regio ‘s zondags gesloten zal blijven omwille van religiuze redenen en ... we hebben gelijk.
Terwijl Rudi een uiltje knapt, ga ik samen met onze Spokki op verkenning waar we ’s avonds een hapje kunnen gaan eten. Geloof het of niet, maar net zoals vorig jaar hebben we hier het lekkerst gegeten van onze vakantie. Blijkbaar zijn deze stadsbewoners echte Bourgondiërs want we zijn niet in hetzelfde restaurant gaan eten, maar hebben onze culinaire wereldtocht verdergezet en hebben zonder te reserveren het geluk het allerlaatste tafeltje te kunnen bemachtigen in een Portugees restaurant (spijtig genoeg ontglipt me nu de naam, maar ik zoek dit nog op want als je ooit Rhenen aandoet mag je dit echt niet missen). Vanaf het aperitief, een piekfijn bejaarde en gekoelde port met een schijfje limoen met een keur van over heerlijke olijven, het voorgerecht heel sec gekruide en gegratineerde mosselen gevolgd door gegrilde pata negra koteletjes met een bouquet van verse kruiden en een heerlijk fris slaatje vergezeld door een subliem Portugees wit wijntje was dit een absoluut hoogstandje. Super!
’s Ochtends voor de laatste keer deze vakantie inkopen wezen doen. We hadden al gezien dat er een bakkerij met een mooi teras ontbijt aanbood en we willen dat ondanks de copieuze maaltijd van gisteravond niet missen. Ook dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt : fruitsap, yoghurt, vijf verschillende broodjes, twee soorten ontbijtkoek, een heerlijk spiegeleitje, een schotel met verschillende kazen, vis- en vleessoorten en zelfs het zoete beleg mocht niet ontbreken van honing, verschillende soorten konfituur tot choco toe. Heerlijk, behalve de regen die, zoals we ondertussen al wel gewoon zijn, plots met bakken uit de hemel valt. Men wilde ons onmiddellijk naar binnen verhuizen, maar we zijn de regen ondertussen al zo gewoon dat het ons geen bal kan schelen en zijn op ons gemak, weliswaar onder een luifel, rustig blijven genieten.
Verder dient gezegd dat we vrij dicht bij een prachtig gerestaureerde sleper liggen waar tal van passerende wandelaars, en Rudi niet in het minst, graag even een blik in de machtige machine kamer mogen werpen.
Kort na de middag zijn we vertrokken richting Heul. Vandaag hebben we voor de eerste maal een sluis geschut zonder regen! Het werd wel aardedonker en ik dacht daar gaan we weer : bootschoenen leeggieten klerenwissel en alles uren laten drogen. Gelukkig is het onweer ons bespaard gebleven tot net na de schutting en heb ik stilletjes lopen gniffelen omdat de boten die daarna de sluis ingingen de volle lading hebben gekregen. Vervolgens hebben we het Amsterdam-Rijnkanaal gekruist, nogmaals geschut en zijn we de Lek opgevaren. Ter hoogte van Heul ligt een zandwinningput die we nog niet hebben bezocht en het plan is om daar de nacht door te brengen. Rudi vaart deze plas “blindelings” op mits ondersteuning van computernavigatie en GPS bepaling. Een beetje eng, maar het lukt zonder een enkel probleem! Prachtig gebied met ongelofelijk zuiver water, je kunt hier meters diep nog steeds de bodem zien.
Wanneer Rudi de hond uitlaat, zijn zij helemaal alleen tot er plots een wandelaar opduikt met een gigantische grote, zwarte hond: een hap en onze Spokki is er niet meer. Rudi fluit op de Spokki en verdwijnt zo snel zij kunnen, maar is toch enorm geschrokken.Vanavond nog eens zelf de culinaire geneugten verzorgd en er waren geen klachten ;-)