Eindelijk breekt onze vakantie aan! Of we die dit jaar verdiend hebben, wees maar zeker. We hebben ons scheepje nu twee jaar en het was aan verfraaiing toe : nieuwe uitlaat, nieuwe schroef, allerlei technische aanpassingen, veel “nieuwe gaten” en vooral schilderwerken. Wat begon als een avontuur werd een thriller zonder weerga. De man die ons vorig jaar raad had gegeven met de vervanging van de stuurinrichting (zie vakantie 2006), huurde een “halletje” waar onze boot gemakkelijk bij kon. Hij zou ons helpen met de laswerken die moesten gebeuren en tevens kende hij iemand die ons zou bijstaan met de geplande schilderwerken. Met vijf weken vertraging kon de Orion dan eindelijk uit het water en werd hij naar de hal getransporteerd waar we op 3 mei aan de slag konden. We hebben een zestal dagen extra vakantie genomen en hebben ons te pletter gewerkt met het schip schilderklaar te maken. Er was ons verteld dat de voorbereidingswerken het belangrijkste waren en de meeste tijd in beslag zouden nemen. Als je die zeer consciëntieus aanpakt is het schilderen op zichzelf kinderspel. Zogezegd zo gedaan, de eerste week hebben we kilos lakwerk weggeschuurd en was het schip dachten we klaar voor het echte werk. Ondertussen had Rudi zich dubbel gezet om zoveel mogelijk slechte stukken weg te slijpen die daarna door de man van de hal opnieuw gelast zouden worden. Alsook alles klaarmaken voor de nieuwe uitlaat (waterlock) en nog tal van andere technische veranderingen. Toen kwam eindelijk de schilder in beeld. Na de eerste grondlaag, diende er op vele plaatsen bij geplamuurd te worden en toen begon de verschrikking: de plamuur droogde niet en werd een soort plasticineachtige substantie. Resultaat alles moest er terug af. Niemand wist wat er juist aan de hand was en de vertegenwoordiger van de fabriek kwam er aan te pas. Zoals we al enigszins vermoed hadden, was er iets fout gelopen bij het mengen van de twee componenten plamuur. Onze schilder had nog nooit met dit type plamuur gewerkt en had de instructies niet strikt gevold: de twee verschillende potten dienden 1 op 1 gemengd te worden om na het uitdrogen een “ijzer”sterke laag te geven die tegen een stootje kan! Enfin, niets aan te doen en we hadden trouwens maar een ding voor ogen: zo snel mogelijk terug het water in. Een tweede tegenslag was dat de eigenaar van het terrein waar hal ligt, de vele feestdagen in mei en ook nog de zondagen niet aanwezig was zodat we in het geheel slecht zes van die zeventien zaterdagen, zon- en feestdagen hebben kunnen werken. Met andere woorden 11 dagen hebben we zitten nagelbijten en jeremiëren omdat het maar langer en langer duurde voordat ons schip terug in het water kon. Bijkomend had onze schilder al eens last van een kater waardoor hij niet kwam opdagen, er nog meer dagen verloren gingen en ondertussen kwam onze vakantie maar dichterbij. Zelf hadden we geen vakantiedagen meer over en moesten er met andere woorden maar op vertrouwen dat het schilderwerk naar behoren zou gebeuren. Rudi is zelfs meerdere dagen na het werk nog naar Waspik gereden om tot ’s avonds laat verder te werken zodat het uiteindelijk toch gelukt is om op donderdag 7 juni te water te gaan.
Daar heb ik nachtmerries van gehad want zoals al het vorige gelopen is, had ik echt beelden van hup het water in en blub blub blub dag Orion. Ere wie ere toekomt maar iedereen was heel voorzichtig. Eerst het water in met nog steeds de aanhangwagen eronder en dan de motor starten, oké die deed het perfect, tweede opdracht machinekamer openleggen en kijken of er geen lekken waren … en neen dat zat ook goed! Rudi heeft dan ons bootje naar onze thuishaven in Drimmelen gevaren en ik ben achter gereden met de auto. We hebben dan nog een proefvaart gedaan en toen bleek dat de impeller pomp, nodig voor de koeling van de motor, lekte als een zeef. Zo konden we volgende week niet vertrekken. Spijtig genoeg kon Rudi de pomp dat weekend niet vervangen want ten eerste moesten we nog een nieuwe vinden en ten tweede had Rudi een groot project op het werk. Zo gezegd zo gedaan, Rudi aan het werk voor het bedrijf en tussendoor nog heen en weer gereden om zoveel mogelijk terug in orde te brengen en ikzelf ben heel dat weekend de binnenkant van de boot te lijf gegaan met water en zeep om al die kilos stof weg te werken. De volgende dagen zijn we telkens na het werk nog naar Drimmelen gereden om in te laden en alles klaar te krijgen voor het vertrek. Donderdag de veertiende was Rudi zelfs ’s avonds laat nog met de stikmachine in de weer om de nieuwe gordijnen voor de benedenkajuit in orde te brengen!
Eind goed al goed vandaag zijn we met de laatste spullen naar Drimmelen gereden en hebben tot het donker werd nog verder ingeladen en opgeruimd. In de loop van de avond hebben we toch nog een tegenvaller te verwerken gekregen. Rudi merkte plots op dat onze rubberen bijboot er wat beroerd bij hing. In eerste instantie dachten we dat het uitlaatventiel voor regenwater verstopt zat, maar uiteindelijk bleek dat één van de compartimenten niet meer volledig opgeblazen was. Hoogstwaarschijnlijk moet iemand bij het binnen- of buitenvaren per ongeluk de bijboot geraakt hebben waardoor een grote vil is ontstaan die een volledig zijcompartiment lek heeft gemaakt.Hoe dan ook we blijven aan boord slapen want de vakantie is begonnen!!!