Vroeg vertrokken omdat we nog een 17 km de Ijssel moeten trotseren. Eens de Neder-Rijn bereikt vliegen we terug over het water. Dit is echt een mooie rivier om te bevaren en net zoals verleden jaar genieten we van het heuvelachtige uitzicht. De herinnering aan het mooie stadje Rhenen heeft ons doen besluiten ook dit jaar hier een stop te maken. Bij het aanmeren, rond 14u30, hebben we wel een kleine bedenking want waar vorig jaar een kermis in opbouw was, blijkt deze nu volledig opgezet. We zetten toch door omdat we vermoeden dat de kermis in deze regio ‘s zondags gesloten zal blijven omwille van religiuze redenen en ... we hebben gelijk.
Terwijl Rudi een uiltje knapt, ga ik samen met onze Spokki op verkenning waar we ’s avonds een hapje kunnen gaan eten. Geloof het of niet, maar net zoals vorig jaar hebben we hier het lekkerst gegeten van onze vakantie. Blijkbaar zijn deze stadsbewoners echte Bourgondiërs want we zijn niet in hetzelfde restaurant gaan eten, maar hebben onze culinaire wereldtocht verdergezet en hebben zonder te reserveren het geluk het allerlaatste tafeltje te kunnen bemachtigen in een Portugees restaurant (spijtig genoeg ontglipt me nu de naam, maar ik zoek dit nog op want als je ooit Rhenen aandoet mag je dit echt niet missen). Vanaf het aperitief, een piekfijn bejaarde en gekoelde port met een schijfje limoen met een keur van over heerlijke olijven, het voorgerecht heel sec gekruide en gegratineerde mosselen gevolgd door gegrilde pata negra koteletjes met een bouquet van verse kruiden en een heerlijk fris slaatje vergezeld door een subliem Portugees wit wijntje was dit een absoluut hoogstandje. Super!
’s Ochtends voor de laatste keer deze vakantie inkopen wezen doen. We hadden al gezien dat er een bakkerij met een mooi teras ontbijt aanbood en we willen dat ondanks de copieuze maaltijd van gisteravond niet missen. Ook dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt : fruitsap, yoghurt, vijf verschillende broodjes, twee soorten ontbijtkoek, een heerlijk spiegeleitje, een schotel met verschillende kazen, vis- en vleessoorten en zelfs het zoete beleg mocht niet ontbreken van honing, verschillende soorten konfituur tot choco toe. Heerlijk, behalve de regen die, zoals we ondertussen al wel gewoon zijn, plots met bakken uit de hemel valt. Men wilde ons onmiddellijk naar binnen verhuizen, maar we zijn de regen ondertussen al zo gewoon dat het ons geen bal kan schelen en zijn op ons gemak, weliswaar onder een luifel, rustig blijven genieten.
Verder dient gezegd dat we vrij dicht bij een prachtig gerestaureerde sleper liggen waar tal van passerende wandelaars, en Rudi niet in het minst, graag even een blik in de machtige machine kamer mogen werpen.
Kort na de middag zijn we vertrokken richting Heul. Vandaag hebben we voor de eerste maal een sluis geschut zonder regen! Het werd wel aardedonker en ik dacht daar gaan we weer : bootschoenen leeggieten klerenwissel en alles uren laten drogen. Gelukkig is het onweer ons bespaard gebleven tot net na de schutting en heb ik stilletjes lopen gniffelen omdat de boten die daarna de sluis ingingen de volle lading hebben gekregen. Vervolgens hebben we het Amsterdam-Rijnkanaal gekruist, nogmaals geschut en zijn we de Lek opgevaren. Ter hoogte van Heul ligt een zandwinningput die we nog niet hebben bezocht en het plan is om daar de nacht door te brengen. Rudi vaart deze plas “blindelings” op mits ondersteuning van computernavigatie en GPS bepaling. Een beetje eng, maar het lukt zonder een enkel probleem! Prachtig gebied met ongelofelijk zuiver water, je kunt hier meters diep nog steeds de bodem zien.
Wanneer Rudi de hond uitlaat, zijn zij helemaal alleen tot er plots een wandelaar opduikt met een gigantische grote, zwarte hond: een hap en onze Spokki is er niet meer. Rudi fluit op de Spokki en verdwijnt zo snel zij kunnen, maar is toch enorm geschrokken.Vanavond nog eens zelf de culinaire geneugten verzorgd en er waren geen klachten ;-)